Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
"We hebben 'em smeer gegeven, Redwood", zeide hij en toen: "hij probeerde over me heen te springen, en gooide me omver. Maar ik gaf 'm allebei de loopen, en goeie hemel, m'n schouder is murw." Er verscheen een man in de deur van het huis. "Eéns raakte ik 'm in zijn borst en eens in z'n zij," zeide hij.
"Ik moet zeggen," zei Redwood, aarzelend, Bensington noode toestaand hem in het dispuut te betrekken, "ik moet bekennen, dat, de bewijzen in aanmerking genomen " "O, als u dát doet," zei nicht Jane, "in plaats van uw oogen te gebruiken als een verstandig man " "Nee maar, heusch, juffrouw Bensington !" "Och, loop heen!" zei nicht Jane. "Jullie mannen zijn allemaal 't zelfde."
"En als de Kinderen hier eens niet in kunnen treden?" Voor de eerste maal keek Caterham Redwood recht in de oogen. "Zij moèten!" "Ik geloof niet dat zij het doen zullen." "Waarom zouden zij niet toestemmen?" vroeg Caterham, met warm-geschakeerde verbazing. "En als ze het eens niet doen?" "Wat rest ons dan nog behalve strijd? Wij mògen het zóó niet voort laten gaan. Wij mógen niet, mijnheer.
Blijkbaar oude heer," zei Redwood. "Maar het is toch vreemd dat een kind " Hij las een paar regels verder, en kreeg plotseling een ingeving. "Bij den hemel!" zei hij. "Dat is mijn verdwenen juffrouw Skinner!" Hij overviel haar plotseling den volgenden dag in den namiddag. Zij was bezig uien te trekken in het tuintje voor haar dochter's huisje, toen zij hem zag aankomen door het tuinhek.
"We moèten zuivere kleuren hebben," zei Redwood, en liet op een plaats een aardigen horizontalen rand ruiten aanbrengen, waarin purper en karmozijn, oranje en geel, blauw en groen prijkten. Deze ruiten moesten de reuzen-kinderen schikken en herschikken naar eigen genoegen. "Er moeten versieringen volgen," zei Redwood; "laat ze eerst de rij van al de tinten in hun hoofd prenten, dan kan dit weg.
Op zekeren middag kwam Redwood uit zijn laboratorium thuis en vond zijn ongelukkige vrouw verdiept in de boeiende bladzijden van "Het Machtige Atoom," en toen zij hem zag, legde zij haar boek terzijde, liep driftig op hem toe en barstte in tranen uit, terwijl zij tegen zijn schouder leunde. "Zeg mij toch wat je aan hem gedaan hebt," klaagde zij. "Zeg me toch wat je gedaan hebt."
Redwood maakte een gebaar met gestrekten wijsvinger in de richting van het vuur. "Bij den hemel!" zei hij, "hij weet 't níét!" "Die man," zei hij, "weet nièts. Dat was reeds zijn meest tergende eigenschap als student. Letterlijk niets. Hij kwam door al zijn examens, hij had al zijn feiten bij elkaar en hij had evenveel kennis als een draaiende boekenplank waarop de "Times Encyclopedie" staat.
Als ge hem daar hadt kunnen zien, zou hij u een tien-duims' mannetje hebben toegeleken temidden van gewone kinderkamer-dingen. Een groot dekkleed in werkelijkheid was het een Turksch tapijt van vierhonderd vierkante voet, en waarop de jonge Redwood weldra zou rondkruipen, strekte zich uit tot den met een rooster afgeschutten electrischen radiator, die het geheele gebouw verwarmen zou.
"'t Is te veel om te durven hopen," zei Bensington, "dat er een van die wespen " "De wesp heeft niet meer idee van algemeen nut dan een dan een makelaar in huizen," zei Redwood. Bensington had den roman op het tafeltje gelegd dat zijn electrischen standaard droeg. Hij bracht de vingers van zijne beide handen zeer voorzichtig tegen elkaar en keek er naar.
Hij kwam naar Redwood toe met de handen op den rug, deed een paar stappen en gluurde naar boven met een vogelachtige beweging van den hals. Hij streek zich nadenkend over de kin. "Telkens als ik binnen kom," zei hij op ingehouden toon, "treft het me als "Groot". "Ja," zei Redwood, zijn oog eveneens nog eens over alles latend dwalen, alsof hij trachtte den zichtbaren indruk vast te houden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek