Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
Toen Winkles weg was, kwam Bensington op het haardkleed staan en zag op Redwood neer. "Hare Doorluchtigheid!" merkte hij op. "Hare Doorluchtigheid!" zei Redwood. "Het is de prinses van Weser Dreiburg!" "Niet verder dan een nicht in den derden graad." "Redwood!" zei Bensington, "'t is natuurlijk gek dat ik 't zeg, maar geloof je dat Winkles 't begrijpt?" "Wat?" "W
Redwood keek verbaasd naar deze nauwelijks te onderscheiden gedaanten; zijn oogen dwaalden van den eenen bewegenden omtrek naar den anderen. "Waar is mijn jongen, Cossar?" En toen zag hij hem. Zijn zoon zat in de schaduw van een grooten stalen muur. Hij was niet anders dan een groote zwarte gedaante, slechts te herkennen aan zijn houding zijn gelaat was onzichtbaar.
"Ik mag 't lijjen," zei de hoofdagent, "van diè kant heb ik 't nog niet bekeken, zie je, maar die Reus, die met de Prinses verkeert, weet je, is zijn zóón." De twee keken elkaar aan en toen den derden agent. "Ja, dan is 't wel wat hard voor hem," zei de derde agent. Het bleek dat Redwood nog niet ten volle begrepen had, dat er een ijzeren gordijn gevallen was tusschen hem en de buitenwereld.
Zesendertig uur lang bleef Redwood opgesloten in zijn kamer en afgesloten van het groote drama der Twee Dagen, waarop de kleine menschenkinderen, in den dageraad der grootheid, tegen de Kinderen van het Voedsel streden. En toen ging plotseling het ijzeren gordijn weder op en bevond hij zich dichtbij het centrum van den strijd.
Redwood vatte een ware passie op voor deze groote kinderkamer terwijl hij en Cossar haar bouwden, en zijne belangstelling in kromme lijnen ging aan het tanen, zooals hij nooit gedroomd had dat zij kòn tanen, en maakte plaats voor belangstelling in de dringende behoeften van zijn zoon. "Er zit heel wat in het behoorlijk in orde brengen van een kinderkamer. Heel wat.
Voortdurend vertelde hij hen beiden, dat hij voelde, dat het "een Groot Ding" was, en dat er enorme mogelijkheden in verscholen lagen. Als ze maar eerst op de een of andere manier ongestoord hun gang konden gaan. En eindelijk vroeg hij op zekeren dag ronduit, of ze hem niet zeggen konden hoe het gemaakt werd. "Ik heb nog es nagedacht over wat je zei," zeide Redwood.
"Al dooden zij hen allen," fluisterde Redwood, "dan is de zaak tòch geschied." Het geheim van het maken ervan, was nu heinde en ver bekend. Dit was zìjn werk geweest. Planten, dieren, een menigte ontzettend-sterk groeiende kinderen zouden onwederstaanbaar samenspannen om de wereld te dwingen toch weder tot het Voedsel terug te keeren, wat er ook uit den huidigen strijd mocht voortvloeien.
"Het ijzer wacht," mompelde een stem, en de twee reuzen die in den hoek aan het werk waren, begonnen rythmisch te hameren, wat bij dit tooneel klonk als een begeleiding van een machtige muziek. Het metaal gloeide heller dan het tevoren had gedaan, en liet Redwood het kamp duidelijker zien dan hij het tot nu toe had kunnen waarnemen.
"Je kondt Winkles in den arm nemen, en hem poeders geven om aan het kind te geven " "Ja, daar zal wel niets anders op zitten," zeide Redwood, zijn kin op zijn vuist latend rusten en in het vuur kijkend. Bensington stond een oogenblik het dons op de borst van het kuiken glad te strijken. "'t Zullen reusachtig groote hoenders worden," zei hij.
Zij keek op haren minnaar neer, terwijl haar hand tegen het staal van den muur rustte. Het scheen dat zij tot hem fluisterde. Redwood wilde naar hen toe gaan. "Straks," zei Cossar. "Eerst je boodschap." "Ja," zei Redwood, "maar " Hij hield plotseling op. Zijn zoon keek nu op en zei wat tot de Prinses, doch te zacht om het te verstaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek