Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
"Ik zie het nut daarvan niet in," zei Zabern droog. "Nooit kan een leven van gebed uw zonde uitwisschen." "Vijf minuten maar, opdat ik mijn geweten tot rust kan brengen in deze laatste oogenblikken van mijn leven! Ik smeek er u om." "Goed. Vijf minuten. Maar in deze kamer." "Het vertrek hiernaast is een bidvertrek," pleitte Ravenski.
Zabern verschijnt. De postduif. Ravenski ontvangt een sabelhouw. Het kanon van de Citadel. Op dienzelfden dag vóor de Kroning, den 14en September 1902, had er in het studeervertrek van Ravenski, die even als de andere Ministers over drie appartementen van het Paleis voor eigen gebruik beschikte, een bijeenkomst plaats tusschen dezen titularis en den portier van het St.
"Dat zijn inlichtingen die goud waard zijn, en zoo dadelijk gaat een brief, die deze tijding bevat, naar den Czaar. Nu heb ik bewijzen genoeg om de Prinses ten val te brengen. Morgen is Czernovië Russisch grondgebied!" De portier boog, en op een wenk van Ravenski liet hij dezen alleen.
Een van de eerste dingen, die Elizabeth met haar Secretaris besprak, was het tooneel, dat tusschen Ravenski en haar had plaats gehad. Zij had aan de bedreigingen van dien man in het begin niet te veel waarde gehecht, wetend dat hij even laf als egoïst was, en geen persoon om zich in ernstige politieke verwikkelingen te wagen.
En de Prinses weet even goed als gij wien ik bedoel Ravenski!" "U weet alles, Maarschalk!" "Heel veel ten minste. Ik wist alleen tot nu toe niet, wat de Prinses mij eerst gisteren meedeelde, en wat zij ook u had verteld: het tooneel dat tusschen haar en Ravenski plaats greep. Wel, Ravenski beteekent als tegenstander niet veel. Bovendien staat zijn verraad op zichzelf.
Ik spot met uw bedreigingen, die slechts dienen om mij een ongegronde vrees aan te jagen, En nu nogmaals: ga heen, of de grenadiers van mijn lijfwacht zullen u gehoorzaamheid leeren!" Met den smalenden glimlach nog op de lippen ging Ravenski zwijgend heen. Toen hij vertrokken was, voelde Elizabeth zich onwillekeurig onder den indruk van zijn woorden.
"Katina," fluisterde hij, "schiet! Niet Ravenski, maar de duif." Onmiddellijk weerklonk een schot, gevolgd door een snelle beweging van Zabern om de duif te grijpen. Maar de kogel had den pols van Ravenski geraakt, zijn hand liet het dier los, en dit vloog door het open venster naar buiten. Katina, hoe goed een schutter overigens, had het doel gemist.
Ik geef u de gelegenheid zelfmoord te plegen. Dan zal men ten minste nog denken, dat ge éens in uw leven gevoeld hebt een geweten te bezitten, éens in uw leven wroeging hebt gekend. Het is de eervolste dood dien ik u kan aanbieden." Ravenski werd lijkbleek. "Geef me tien minuten slechts," hijgde hij, "tien minuten in de kamer hiernaast." "Met welk doel?" "Om om te bidden."
De eenige man in Czernovië, dien Ravenski op dit oogenblik het minst verlangde te zien, was Zabern en toch was het Zabern die gesproken had! Hevig verschrikt opende Ravenski de oogen, en zag den Maarschalk met over elkaar geslagen armen aan de andere zijde van de tafel staan. Achter hem stond zijn ordonnans, Nikita. Een vrouw, Katina, was bezig de deur van het vertrek zorgvuldig te sluiten.
Bedenk, dat wanneer de sombere muren van een Russische vesting u omringen, wanneer ruwe soldaten uw cipiers zijn, wanneer geen uwer angstkreten tot de buitenwereld doordringt dat dan zelfs de liefde van Ravenski begeerenswaard zou zijn." Elizabeth kon het gevoel van afschuw niet onderdrukken, dat door deze woorden werd opgewekt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek