Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
Twee dagen voor de kroning echter ontving Elizabeth een bezoek van Ravenski. Deze verrader had haar geruimen tijd met rust gelaten, maar alleen om daarna met te meer zekerheid zijn slag te slaan. Met een brutaliteit, sommige laffe menschen eigen, kwam hij op zijn vroegere voorstellen terug.
Ravenski bleef echter staan, en sprak: "Nog een enkel woord, Prinses. Hedenmiddag is mij een bericht ter oore gekomen, dat U zal intresseeren.
Katina had opnieuw gemist en in een rechte lijn vloog de duif voort, een oogenblik later achter de boomtoppen verdwijnend. Met een verwensching liet Katina het wapen vallen. Maar er was geen tijd tot aarzelen. Van de verwarring gebruik makend, was Ravenski het bidvertrek uitgesneld, naar de deur van zijn zitkamer.
Nog den vorigen dag had ze met zooveel haat aan Ravenski gedacht, dat het haar nu toescheen alsof ze daardoor alleen mede schuld droeg aan zijn dood. Zabern voelde zulke zelfverwijten niet; het speet hem alleen, dat hij den Hertog ook niet op die manier van de baan geschoven had.
Elizabeth was plotseling verbleekt, als had een hevige schrik, die op dat oogenblik alleen zij zou kunnen verklaren, haar bevangen. Ravenski, evenmin als de lezer, die echter zoo straks ingelicht zal worden, begrijpend wat er in haar binnenste omging, gaf een uitleg aan haar ontroering, die naar we aanstonds zien zullen onjuist was. "Ge verbleekt, Prinses. Ik begrijp dat.
Door dit zwijgen stoutmoediger geworden, vervolgde Ravenski: "Zoudt ge geen middel weten, Prinses, aan de noodzakelijkheid van dat huwelijk te ontkomen?" "Die vraag stelt u me, Excellentie?" vroeg Elizabeth, verbaasd, "u, die toch als geboren Rus niets anders moest wenschen dan dat huwelijk?" "Ik begrijp, dat deze vraag u verbaast, maar ik herhaal ze: zoudt u geen middel weten?"
Ik offer mijn politieke plichten aan u op Prinses, bewijst u dat niet voldoende de oprechtheid mijner liefde?" Bevend van verontwaardiging, wendde Elizabeth onwillekeurig den blik naar de beide schildwachten, die met langzamen pas het terras op en neer gingen. Ravenski zag die beweging, en vervolgde: "Eén oogenblik, Prinses, eer ge last geeft mij te arresteeren.
"Het is slechts een gissing, Hoogheid," antwoordde Ravenski, "maar een gissing die zeer voor de hand ligt. Als Minister van Buitenlandsche Zaken ben ik immers evenzeer als de Premier door den gezant te St. Petersburg ingelicht omtrent hetgeen de Czaar op het hofbal sprak." "En al is dit zoo," zei Elizabeth koel, "wat is daarin dan voor u de aanleiding mij dat nogmaals mede te deelen?"
Ik deed dus volgens u het beste lafhartig de zorgen der regeering van mij af te schuiven, en ergens als ambteloos, vergeten burgeres te gaan leven?" "Met den man, die u liefheeft, Prinses!" fluisterde Ravenski. "Met den man, die.... Excellentie, wat bedoelt ge? Wie is die man, wie zou...." "Ik, Hoogheid," sprak Ravenski hartstochtelijk, "ik wil die man zijn! Nu weet ge mijn geheim: ik heb u lief!"
Daarom vraag ik u voor de laatste maal: doe afstand van de regeering, volg mij als mijn vrouw het is het eenige middel om uw leven te redden." Opnieuw wees Elizabeth zijn beleedigend voorstel van de hand, en beval den Minister zelf onmiddellijk te vertrekken, wilde hij niet door haar lijfwacht gearresteerd worden. Maar Ravenski beantwoordde haar bedreiging met een smalenden glimlach.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek