Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
Op de hoogste toren wapperde een standaard, bewogen door den morgenwind; hieruit viel af te leiden, dat het slot bewoond was. Van Waleweins ontvangst in het vreemde ridderslot. Met verbazing staarde Walewein naar dit plots verschenen beeld.
Toen ik een goede vriend een bezoekje wou brengen, en nog juist op tijd kwam om zijn kist te zien opladen; toen vond ik plots dat ik iets moest terugdoen voor die vriend, want die had mij ooit een grote eer bewezen.
Wat deed hem echter plots weder de vaart van het dier inhouden? Hij sloeg zichzelven tegen het voorhoofd. Wat zou 't hem baten, als hij dezen versloeg. Zou het jonge meisje niet zeggen: "Ge hebt u door 't dooden van dezen man weder een nieuwen tegenstander geschapen, een nog grooter vijand dan den vorigen. Bloed eischt bloed?" Het duizelde hem. Wie was zijn grootste vijand?
Hij schaterde met geveinsde leute, en ze maakte even een pruilend moezeken, zich ten halve kantewaarts wendend: Ik zal u niets meer vragen. Doe dat. Ze moest dan meelachen. Als ze weer met hem op strate was, en plots het wiegelend orkestgedruisch wegroezelde achter haar, stond ze lijk dronken in den kouden avond.
Goedele merkte hoe subiet op dees woord de groote woede van moeder wegschokte in een flauw ophalen van schouders. Ze zag plots wat moeder zich inbeeldde, wat, na Wiezeken's dood, stilaan een zekerheid was geworden in haar geest, en waarover ze zoo lange aan 't mijmeren zat, alleene, in haren zetel.
Ze stiet Antoon plots van zich af. Ze riep: "Wat is er met Johan gebeurd? Wat is er met Johan gebeurd?" Ze was vreeslijk. Ik dacht dat ik het nu met een woord zeggen moest en de Hemel vergeve 't mij ik zei het met een woord. Dat woord, ze had het werkelijk zien aankomen. Ze week als het dichtbij was.
En Hij verplicht u neer te kijken op uwe monsterachtige schande. Ik zwijg en laat u over aan Hem kom binnen." Zachter nog, terwijl hij Johan Doxa in de kamer duwde, sprak hij: "Ik heb in gebed den avond en den nacht aan de sponde van uwe vrouw doorgebracht." Het docht Johan Doxa plots dat hij geene beenen, geen armen, geen lichaam meer had. Hij had geen gevoel van lucht, van koude of warmte.
Hij drukt op den arm van den ouden man, plots zeer vertrouwelijk. Hij durft nu opzien naar het zwijgend gelaat van den ouden droomenden man .... Heel den middag sliep hij. Hij was overmoede, had zich thuis seffens ontdaan van Oomken, om gauw zijne studeerkamer te bereiken.
Ze legde haar klein hoofdje, als in een gouden nis, in hare wondere haren. Ze sloot halvelings hare oogen, en hare lange wimpers die overeenkwamen, teekenden daar een dubbelen bronzen schaduwboog. Even trilden hare lippen. En, schoot ze plots weer op, zal men zijn baard niet geheel afknippen?
Zij dachten niet daaraan en zij wisten niet dat Simon er aan kon denken. Ze hadden een zoeten, geleidelijken ouderdom. Dan, plots, was dat ongeluk gekomen de zoon van tusschen hen weggerukt! 't Zou een slag zijn zonder genade. Donaat kromde lager naar den grond en Cordule zonk dieper ineen. Ze begrepen niet de beteekenis van wat men een politieke misdaad noemde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek