Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 mei 2025
Was het een voorspellend gezicht, de gemartelde lijken die in het verschiet voor zijne blikken heendreven? Hij was wel ongelukkig, de arme ridder. Waar bevonden zich Dakerlia en zijne zuster? Welk was hun lot? Zou hij hen nog ooit wederzien? Deze onzekerheid pijnigde hem verschrikkelijk, en deed zijn minnend hart bloeden.
Van zijn vader had hij diens onrustigen, avontuurlijken aard geërfd, welke hem reeds als jongen knaap de wijde wereld had ingedreven. Voor eene wijle had de liefde tot Herzeleide hem weten te binden aan zijn geboorteland, maar op den duur kon hij het daar niet uithouden, al sterker en sterker pijnigde hem het verlangen opnieuw de wereld in te trekken.
Neen, de wonde aan het hart is niet meer te heelen; maar Gode zij dank, indien men haar nu rustig liet, en niet zoo telkens pijnigde door haar aan zich zelve te herinneren, en af te houden van hen, die haar nog lief zijn op de wereld, ja, dan gevoelt ze wel dat het zwakke lichaam langzamerhand zijn vroegere veerkracht zal hernemen, en dat ze weer zal kunnen leven, geheel en al, voor den beminden vader.
De lidmaten van zijn Gemeente hebben hem wellicht niet genoemd een «schitterend man," en ook niet van hem gezegd, dat hij een «eerste grappenmaker" was; ook hebben zij hem niet zoo dikwijls op de «thee" gevraagd en het is zelfs toe te geven, dat hij bijna te vormelijk was; maar daar staat tegenover, dat zij van hem spraken als van «een man Gods," en «een goed man" en dat zij om hem zonden bij de moeielijkheden des levens, wanneer hun geweten hen pijnigde.
Alles vertelde hij: zijn dolle uitgaan, zijn spelen, waar hij zijne dagen en nachten had doorgebracht, en men zal het nauwelijks gelooven daarbij had hij berouw en pijnigde hij zich als een werkelijk zondaar. Het was zelfs treurig hem aan te zien zoo gebroken was hij. Was hij dezelfde man van vroeger? In één woord: het was zonderling en voor mij totaal onbegrijpelijk.
Zijn oogen, moe en dof van slapelooze nachten, schenen twee gebluschte sterren. Zijn stille handen waren steun-zoekend om de armen van zijn zetel geklemd. Waarmee heb ik dat verdiend?... Waarmee?... dacht hij, en pijnigde zonder tot een vaste uitkomst te geraken zijn oud, moe hoofd met nadenken.
Dit zou hij nimmermeer vergeten; en het scheen hem toe dat die ééne herinnering genoeg zou zijn om hem daarna voor altijd te verzoenen, ook met de grievendste bejegening. Doch wat pijnigde hij zich zelven met allerlei vreezen? Zeker zou hij het onedel gevonden hebben, misbruik te maken van een voordeel, hem door het lot in den schoot geworpen.
En na dezen zang deden zij den schreeuw: "Heil Willem Van Loo, graaf van Vlaanderen! Heil, heil!" als een donder over den burg schallen, terwijl vele poorters dien kreet met evenveel drift herhaalden. Het pijnigde mher Sneloghe zeer diep, het lied der Kerels bij zulke beklaaglijke gelegenheid in den mond te hooren van lieden die hij als laffe moordenaars aanschouwde.
Een vervaarlijk gerucht, honderdmaal akeliger dan de ontzaglijkste stilte, heerste boven de opgehoopte lichamen. Het was de stem der gewonden, roepende: "Drinken, drinken ...Om Godswil, drinken!" De zon brandde met hevige gloed op hun ontblote spieren, en pijnigde hen met een onverdragelijke dorst, hun lippen kleefden aan elkander, en met moeite konden zij een ratelende doodsklacht vormen.
Deze hartelijke woorden deden Marten goed, en hij bleef gedurende den verderen tocht steeds peinzen op een middel om in de bedreigde stad te komen. Doch hoe hij zich ook pijnigde met het ontwerpen van allerlei plannen, hij zag geen kans zijn doel te bereiken. Zonder eenigen tegenspoed bereikten zij het kamp om Haarlem.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek