United States or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Foei, riepen de drie gratiën. Zoo'n gemeene straatdeun! Vervolg: Onechte Zoon, gekompliceerd met 'n echt zilveren doosje, onechte eerlykheid, echte naïveteit van Leentje, onechte bravigheid der juffrouwen Pieterse.
Maar meester, vroeg juffrouw Pieterse na op 't overwonnen zoogdier 'n blik te hebben geworpen die gelden kon voor 'n: "waar blyf je nou?" met rang van overwinningsbulletin maar meester, wat heeft die Wouter dan nu weer uitgevoerd?
Doch, zooals immer, valt ook deze steen neder in den hof des rampzaligen die den steen geworpen heeft. Want is niet juist dat wedergeven van vrouw Stotter's aanbiddelyke taal, letterlyk zóó als Zy moet gesproken hebben om begrepen te worden door juffrouw Pieterse, een bewys voor de echtheid des Heiligen boeks?
Want kan men den dronken huisdominee in Woutertje Pieterse, trots al het vernuft en wellicht juist òm dat vernuft aan zijn uitbeelding ten koste gelegd, niet anders dan een charge noemen, Broeder Benjamin en Cornelia Slimpslamp, de twee huichelachtige "fijnen" en doortrapte schurken in onzen roman, léven, vòlmáákt, en daarmee is het allerbeste gezegd wat men van een literatuurbeeld zeggen kan.
Toen hy zich sterk genoeg voelde om voor 't eerst het bed te verlaten, vond de familie dat-i "groot" geworden was. En wie dit niet zelf kon zien, zei 't den anderen na. Maar niemand scheen inniger van de zaak overtuigd dan juffrouw Pieterse. "De jongen was uit al z'n kleeren gegroeid, verzekerde zy, en 't zou heel wat in hebben, hem weer fatsoenlyk voor den dag te doen komen!"
Je komt dus van Vrouw Claus? Ik mot eerst weten wie je bent, jongeheer. Wouter Pieterse. Dat kan me niks schelen. Ben jy de jongeheer die van 't paard gevallen is? D
Als ik nu 'n roman schreef, en dus vryheid had de gebeurtenissen te regelen naar myn zin, zou ik jufvrouw Pieterse nog-eens laten erven, om den lezer te doen zien hoe ze door nòg meer fatsoen, weêr terug viel in 't gemeene. De bybelwoede openbaart zich 't duidelykst by groot en klein gemeen.
Aanvankelijk werden vrouwen die belangstelling toonden in den gang der maatschappij met spot overladen door zulke personen als een juffrouw Pieterse of mevrouw Smit, ofschoon enkele vrouwen, die zoo groot waren of zoo voor godsdienst en philanthropie ijverden, dat zij achting afdwongen, vrouwen als de heilige Elisabeth Frij, Clara Burton en Florence Nightingale, hieraan ontkwamen.
Het was by die gelegenheid, dat de letterzettende Laurens zoo geknepen werd, dat-i wel genoodzaakt was tot het nachtrumoer waarmeê dit hoofdstuk zoo dramatisch begint. Het "huis" Pieterse vergaderde voor Wouter's bed. Daar was de edele stamvrouw, gehuld in 't eerbied-inboezemend jak, dat in breede plooien neerviel op den zwart-merinossen rok. Daar was Truitje met haar domme blauwe oogen.
Waarom begryp ik nooit wat juffrouw Laps zegt? Is 't waar dat zy de genade heeft? Hoe kom ik er aan? Wat moet 'n mensch doen om veel te weten, om ... alles te weten? Alles? Hm? De lezer ziet dat Wouter's bescheidenheid zich niet uitstrekte tot de res divinae, en dat wèl beschouwd de "Heer" meer reden dan juffrouw Pieterse zou gehad hebben, hem z'n "brutaligheid" te verwyten.
Woord Van De Dag