Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Toen de ingenieur den volgenden morgen, 28 Maart, tegen acht uur ontwaakte, zag hij zijn metgezellen om zich geschaard, die op zijn ontwaken wachtten; evenals den vorigen avond, waren zijn eersten woorden: "Eiland of vasteland?" Men ziet, deze gedachte vooral hield hem bezig. "Dit is nu juist wat wij niet weten, mijnheer Smith!" antwoordde Pencroff. "Weet gij dat nog niet?..."
Het eenige waarover hij zich verwonderde, was, dat dit plan niet vroeger bij hem was opgekomen. En wat Nab betreft, deze volgde zijn meester overal, waar hij gaan wilde. "Heden avond dus," zeide Pencroff. "Wij zullen alle vijf als nieuwsgierigen daar ronddwalen!" "Heden avond ten tien ure," antwoordde Cyrus Smith, "en de hemel geve, dat de storm niet voor ons vertrek afneemt!"
Maar het was zeer wel mogelijk dat zij zich op te grooten afstand bevonden, om hen met het bloote oog te zien. "Er is iets," zeide Harbert, "hetwelk mij zegt, dat zulk een energiek man als mijnheer Smith zich niet als de eerste de beste heeft laten verdrinken. Hij moet eenig punt der kust bereikt hebben. Niet waar Pencroff?" De matroos schudde droevig het hoofd.
"Bovendien, wat ontbreekt ons hier? Niets!" "Of.... alles!" antwoordde Pencroff, die in lachen uitbarstte en zijn breede schouders schudde. "Maar vroeg of laat zullen wij het middel ontdekken om weg te komen!" "En misschien eerder dan gij wel denkt, vrienden," zei toen de ingenieur, "indien het eiland Lincoln slechts op matigen afstand is gelegen van bewoonde eilanden of vastland.
Dit was misschien nog gelukkig, want op dit eiland, in het midden van den Stillen Oceaan, was de tegenwoordigheid van een mensch meer te vreezen dan te wenschen. Harbert en Pencroff spraken weinig, want de moeielijkheden, die de weg opleverde waren talrijk en zij vorderden slechts zeer langzaam. Na een uur loopen hadden zij nog nauwelijks een mijl afgelegd.
"O," zeide Pencroff, hij had dus onze Bonadventure genomen, hij had zich dus alleen gewaagd naar het eiland Tabor!...." "Om er ons bericht neer te leggen!" antwoordde Harbert. "Ik had dus wel gelijk," riep de matroos uit, "toen ik zeide, dat, zelfs na zijn dood, de kapitein ons nog een laatste weldaad zou bewijzen!"
"Ja, laten wij geen tijd verloren laten gaan," herhaalde Pencroff. "Harbert, gij kent de kruiden beter dan wij, gij moet ze dus verzamelen. In dien tijd zullen mijnheer Spilett en ik op de zwijnenjacht gaan, en zelfs zonder Top, hoop ik mij toch van eenige stuks meester te maken!"
Al deze vragen, die zeker den volgenden dag beantwoord zouden worden, hielden hen uit hun slaap en bij de eerste ochtendschemering richtten zij achtereenvolgens hun blik naar elk punt van den westelijken horizon. "Land!" riep Pencroff tegen zes uur in den morgen. En daar het niet aan te nemen was, dat Pencroff zich vergiste, was men zeker land voor zich te hebben.
Hij hoorde en begreep blijkbaar, maar bleef er bij volharden om niet tot de kolonisten te spreken, want eens, dat Pencroff 's avonds aan de deur van zijn kamer luisterde, hoorde hij deze woorden over zijn lippen komen. "Neen! hier! ik! nooit!" De zeeman bracht deze woorden aan zijn metgezellen over. "Daar schuilt eenig treurig geheim achter!" zeide Cyrus Smith.
"Omdat die banken nog veel gevaarlijker dan de rotsen zijn, daar zij alles verzwelgen wat er op komt; en weinige dagen zijn voldoende om de romp van een schip van eenige honderden tonnen geheel te doen verdwijnen." "Dus Pencroff," vroeg de ingenieur op zijn beurt, "zoo een schip hier vergaan was, zou het volstrekt niet vreemd wezen als wij geen enkel spoor er van vonden?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek