United States or Honduras ? Vote for the TOP Country of the Week !


Dien dag, 18 Maart, hadden zij nog slechts voedsel voor twee dagen, hoewel zij slechts het hoog noodige gebruikten. Al hun kennis, al hun vernuft kon in dezen toestand hun niets verschaffen! Cyrus Smith was kalm, Gideon Spilett zenuwachtig en Pencroff ter prooi aan den heftigsten toorn; hij liep gedurig heen en weer op de rots.

Daar richtten zij de vreeselijke verwoesting aan, die Pencroff schier tot wanhoop had gebracht en verlieten de bergvlakte slechts een half uur vóor de komst der kolonisten, welke zij nog in de kraal gevangen waanden. Nab had zijn schuilplaats verlaten.

Gideon Spilett wilde onmiddellijk op verkenning uitgaan en Pencroff zou hem gaarne vergezeld hebben. "Neen, vrienden," zeide de ingenieur. "Wacht tot van nacht. Ik wil niet, dat een van u zich op klaarlichten dag blootstelt." "Maar, mijnheer Cyrus...." begon de zeeman, die weinig genegen was om te gehoorzamen. "Ik verzoek het u, Pencroff," zeide de ingenieur.

"Waarom zou zij het niet wezen?" vroeg Gideon Spilett. "Omdat de Duncan een stoomjacht is, en ik volstrekt geen rook bespeur, noch boven noch in den omtrek van het schip." "Misschien voert het thans enkel zeilen?" merkte Pencroff op.

Pencroff wierp er den brandenden tak op; het hout vatte vlam en gaf een helder licht.

Beiden vertrokken. Langzaam schreden de reporter en Pencroff voort; zij hielden stil bij elk geluid dat hun verdacht voorkwam en bleven op eenigen afstand van elkander, waardoor zij beter tegen kogels waren beveiligd. Elk oogenblik verwachtten zij een schot te zullen hooren. Vijf minuten later hadden zij den zoom van het bosch bereikt. Zij stonden stil.

Ik was, geloof ik, bezig planten te verzamelen toen ik geluid hoorde als van een sneeuwklomp die uit een zeer hoogen boom viel.... Die ongelukkige, die waarschijnlijk in een boom verscholen zat, had zich op mij geworpen, binnen korter tijd dan ik noodig heb het te vertellen en zonder mijnheer Spilett en Pencroff...."

In het bosch, zoowel als aan de kust, was geen spoor van eenig menschelijk wezen te ontdekken. Pencroff zag slechts sporen van viervoetige dieren, maar tot welke soort die behoorden, kon hij niet nagaan.

De kolonisten waren gereed vuur te geven. Op bevel van Pencroff bleef Jup achter. Nab hield Top vast opdat hij niet vooruit zou snellen. Weldra waren zij bij de kraal. Er was geen schot gevallen. De onagga's hielden met Nab voor de omheining stil. De ingenieur, de reporter, Harbert en Pencroff gingen naar de deur, om te zien of zij van binnen gebarricadeerd was.... Zij stond half open!

"Mijnheer Cyrus!" riep de zeeman uit, "onze werkdagen zijn geteld, en wanneer gij ook heengaat, hebben wij vier armen minder! "Wij komen den volgenden morgen terug," antwoordde Cyrus Smith, "maar ik moet noodzakelijk naar de kraal.... Ik wil weten hoe het met de uitbarsting gesteld is." "De uitbarsting! de uitbarsting!" bromde Pencroff.