Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juli 2025
"En wij zullen niet naar het Rotshuis terugkeeren, voordat wij onzen weldoener gevonden hebben," voegde Harbert er bij. "Ja!" zeide de ingenieur, "wij zullen alles doen wat in onze macht is.... maar ik herhaal het, wij zullen hem niet vinden of hij zelf moet het toestaan!" "Zullen wij in de kraal blijven?" vroeg Pencroff.
"O zoo! er zijn dus alleen vossen in dit land!" riep Pencroff uit, toen hij voor den derden keer zulk een dier, dat schuw onder in de val zat, er uit haalde. "Beesten, die tot niets deugen!" "Zeker zijn zij tot iets goed?" zeide Spilett. "Waartoe dan?" "Om ze als lokaas te gebruiken!" De correspondent had gelijk en van dat oogenblik af werden de doode vossen altijd tot dat doel gebezigd.
"Die beesten zullen ons misschien ongaarne hun gebied afstaan," merkte Pencroff op. "Welnu," antwoordde de correspondent, die in Indië reeds tijgerjachten had mee gemaakt en in Afrika de leeuwen had vervolgd, "wij zullen ons van hen trachten te ontdoen. Maar laten wij intusschen op onze hoede zijn."
Hier was het een onafgebroken massa groen, waarboven twee of drie heuvels uitstaken. Dwars door een groote weide liep een kleine beek, die zich aan de westkust door een nauwen mond in zee stortte. "Het is een zeer beperkt gebied," zeide Harbert. "Ja," antwoordde Pencroff, "het zou voor ons wel wat te klein zijn geweest." "En erger," zeide de reporter, "het schijnt onbewoond."
"Dan zijn de boeven aan boord geweest?" vroeg Harbert. "Ik weet het niet," antwoordde Pencroff, "maar zeker is het, dat de Bonadventure het anker gelicht heeft, en men haar opnieuw heeft vastgelegd. Want zie, een ander bewijs! Zij is van het touw losgemaakt en het stuk zeildoek is niet meer op dezelfde plaats. Ik herhaal het u, men heeft ons vaartuig gebruikt!"
"Maar zoo het Schotsche jacht eens in dien tusschentijd kwam?" vroeg Pencroff. "Dat is niet waarschijnlijk," antwoordde de ingenieur, "want lord Glenarvan zal juist den winter niet uitkiezen om zich op die uitgestrekte zeeën te wagen.
Twintig minuten, nadat zij de hut verlaten hadden, kregen Pencroff en zijn metgezellen de kust in het gezicht en de Bonadventure, die door haar anker, dat diep in het zand lag, werd vastgehouden. Pencroff kon een zucht van voldoening niet onderdrukken. Dit schip toch was zijn kind, en het is het recht van den vader dikwijls zonder reden ongerust te zijn.
Het weer was onstuimig en de wind blies uit het zuidoosten. Harbert en Pencroff sloegen den hoek van de schoorsteenen om, maar wierpen eerst een blik op den rook, die boven de rots opsteeg; daarop volgden zij den linker oever der rivier.
"Laten wij ten minste zeggen: ons schip, Pencroff!" antwoordde de ingenieur, die voor het oogenblik ontwapend was. Dit gesprek eindigde toen om eenigen tijd later weder te beginnen zonder den zeeman noch den ingenieur te overtuigen. Op het einde van Juni begon de sneeuw te vallen.
Het schijnt mij toe, dat die boeven niet de minste aanspraak hebben op ons medelijden en dat wij ze zoo spoedig mogelijk van het eiland moeten verwijderen." "Is dat uw meening, Pencroff?" vroeg de ingenieur. "Geheel en al." "En zijt ge niet van plan, voor wij ze zonder eenig mededoogen vervolgen, te wachten tot ze ons opnieuw aanvallen?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek