Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
"Ik geloof het ook," antwoordde Gideon Spilett, "en deze wapens en gereedschappen zullen het materiaal van het Rotshuis aanvullen. Als ik mij niet vergis is de voorraad kruit en lood vrij aanzienlijk." "Ja," antwoordde Pencroff, "maar laten wij niet vergeten een of twee paar van die zwijnen mede te nemen, die hier op het eiland in overvloed zijn."
"Hij is ook een eerlijk man geworden." Pencroff zag zijn makkers beurtelings aan. Hij had nooit gedacht dat zijn voorstel eenigen tegenstand zou ondervinden.
"Ja, Pencroff, omdat gij die zoo gedoopt hebt." "Goed! en wat de andere betreft, dat is gemakkelijk," hernam de zeeman. "Laten wij er namen aan geven zooals Robinson, waaruit Harbert mij zoo dikwijls heeft voorgelezen: "de baai der Voorzienigheid", "Walvisschen-kaap" en "kaap der bedrogen hoop!".... "Of liever de namen van de heeren Smith en Spilett of van Nab," zei Harbert.
"Dit zullen wij morgen weten," antwoordde Cyrus Smith, "en had ik niet zooveel te doen gehad, dan zouden wij het nu reeds geweten hebben. "Och," zeide Pencroff, "mijnheer Cyrus is een te goed waarnemer om zich vergist te hebben; indien het niet van plaats veranderd is, dan moet het eiland nog liggen, waar hij gezegd heeft dat het lag!" "Wij zullen zien."
Dit viel voor op den 30sten Maart 1865, en zij waren geheel onbewust dat er zestien dagen later een vreeselijke moord te Washington zou gepleegd worden, en dat Abraham Lincoln op goeden Vrijdag door den kogel van een dweeper zou omkomen. De horloges worden geregeld. Pencroff is voldaan. Een verdachte rook. De roode beek. De bloemen van het Lincolns eiland. De dieren. De bergfazanten.
"Kunnen wij het dan niet wijder maken, en van openingen voorzien waar de dag en de lucht doordringen?" vroeg Pencroff, die niets onmogelijk achtte. "Laten wij maar verder gaan," antwoordde Cyrus Smith, "en ons onderzoek voortzetten. Misschien is de natuur ons lager gunstiger." "Wij zijn pas op een derde der hoogte," merkte Harbert op.
Tegen half tien uur stonden de gevangenen naast het schuitje bij elkander. Niemand had hen bemerkt, en zulk een duisternis heerschte er, dat zij ook elkander niet zagen. Zonder een woord te spreken, plaatsten Cyrus Smith, Gideon Spilett, Nab en Harbert zich in het schuitje, terwijl Pencroff op bevel van den ingenieur den ballast er uitwierp.
"Zie zoo," zeide hij, "dat is een kostbare vondst." "Kostbaar?" vroeg Pencroff. "Ja, zeker," antwoordde Harbert.
Cyrus Smith, Pencroff en Gideon Spilett grepen hunne geweren die altijd geladen waren en gingen naar buiten. Top, die vooruit gehold was, kwam terug, sprong op en blafte, maar het was van blijdschap en niet uit woede. "Er komt iemand!" "Ja!" "Het is een vijand!" "Nab, misschien?" "Of Ayrton?"
Dit plan werd door Pencroff het eerst geopperd, en Cyrus Smith was er zeer mede ingenomen, want hij wilde met eigen oogen dat geheele gedeelte van zijn bezitting aanschouwen. Den 16den April zou de reis ondernomen worden met de Bonadventure, die geheel tot zulk een tocht werd uitgerust.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek