Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 mei 2025
Pauls geflirt met al die meisjes had haar gehinderd; hij maakte haar allen het hof en hij meende het met niemand. Was dat louter scherts, dien zij allen begrepen, of was dat iets valsch?
Toen Pauls jeugdige gade dit antwoord had vernomen, Begaf zij zich naar het paard in de weide, Bracht het een doodelijke wonde toe, en spoedde Zich naar haar echtgenoot, dien zij aldus aansprak: "Uw zuster, die gij liefhebt, is die liefde onwaardig, Uw gaven zijn aan deze onwaardige slechts verspild; Uw ros, dat in de weide liep, heeft zij doorstoken."
"O!... ja zeker, dat 's best!" zei Paul verwonderd, en herademend, doordat zijn broer over zoo iets heel anders sprak. Maar Louis, die het gesprak alleen maar over iets onverschilligs was begonnen om niet zoo erg begeerig naar Pauls complimenten te schijnen, vroeg toen toch dadelijk: "En...? Wat zeg je nu van haar...? Is ze niet charmant...?" Daar was 't nu.... De vraag was gedaan.
Pauls aanleg bij zijn goeden aard, dat erfdeel eener vroeg ontslapene moeder, gaven aan Deine-Meu de meeste voldoening van haar menschlievend bedrijf. Ze had Geurtje gekend, Geurtje die wel is mik was komme êten as heur voader de pacht van zien erfke brocht. Ze had Geurtje gekend as 'en goeje dern.
Er moest op geantwoord worden. Iedere seconde wachtens maakte 't moeilijker. Maar in Pauls hoofd woelde een warreling van gedachte-beginsels, niet te vatten van ijlheid, en tezamen toch een wattige massa, die verdoofde.... Dit alleen voelde hij vrij duidelijk, dat hij het niet zeggen mocht, en 't ook niet zeggen kon, zooals het was.
Weinig belangrijks was er in die, tien jaren sedert Pauls inwoning op 't Uiversnest voorgevallen.
En Eline moest het verhaal aanhooren van Pauls woede, verleden bij de tableaux, en ook van Pauls kunstvaardigheid in het drapeeren. Die windt er geen doekjes om, dacht Eline; maar ach, ze behoeft toch niet dadelijk gecharmeerd te zijn, al spreekt ze wat veel over hem; denkelijk zou zij dan doen zooals ik en.... zwijgen.... Het liep naar halfzes toe, men nam afscheid.
Pauls stem wankelde zeer en klonk onzeker, maar Eline hoorde het nauwlijks, dat hij het was, die zong: in hare gedachte bleef het Fabrice met zijn zwaar geluid, en haar zang klonk op, klaterend en vol, zonder dat zij meer dacht, hoe zij haar tenor overdekte.
Opzettelijk had zij het huis van de Laan van Meerdervoort vermeden, uit een gevoel van kieschheid, gemengeld met weemoed en schroom. Nu mevrouw haar echter verwachtte, meende zij hieruit te moeten opmaken, dat Pauls moeder niets wist van het aanzoek haars zoons. Daarbij toonde Paul zelve zeer duidelijk, dat hij het verleden wenschte te vergeten.
Korte tijd verliep; een noodlottige ziekte Overviel Pauls jeugdige gade; de ziekte Lag negen lange jaren op haar, een zware ziekte! Hondstarwegras schoot op tusschen haar beenderen En daartusschen nestelden toornige slangen, Die, ofschoon verborgen, de helderheid van het licht harer oogen dronken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek