Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
Zij was door mijn handelwijze ontsteld en daar zij, hoewel reeds op leeftijd, nog voldoende aan het leven was gehecht, durfde zij mij het gevraagde niet weigeren. Toen ik den sleutel in handen had, richtte ik het woord tot de bedroefde dame, en zei: "Mevrouw, de hemel heeft u een bevrijder gezonden, sta op en volg mij, ik zal u geleiden tot waar gij naar toe wilt gaan."
Nauwelijks waren zij heen of de eigenaar van de hoeve trad ontsteld binnen en stamelde: »Edele Heer!... Houd het mij ten goede ... maar ... al die mannen ..." »Gaan heen!" was het besliste antwoord. »En spoedig," vervolgde Lolonois, »gaan wij allemáál u verlaten." »Maar Edele Heer," vroeg de man deemoedig, »vergeef het een armen drommel, maar wie zal mij dan.. betalen?"
"Zij is hier niet!" sprak zij verdrietig; toen gaf zij een gil van schrik, want tante maakte een rassche beweging en streek het meisje met den vliertak over het verblufte gelaat. "Foei! Hoe afschuwelijk, tante, mij zoo te doen schrikken!" "Ei, wat! wie zou wel het meest ontsteld zijn?" vroeg de oude; "wacht, gij ondeugd, meent gij nog wel de beleedigde te zijn?"
Dan hief hij, stom en met verbaasden blik, de armen in de hoogte, allerlei onduidelijke woorden in zich zelven murmelende. Zijne zinnen waren ontsteld en zijne gedachten verward. Eindelijk, na een oogenblik rust, zeide hij in zich zelven: "Wat is zij schoon, wat is zij schoon! Onder die slechte kleederen scheen zij mij fier en indrukwekkend als eene koningin.
Van Bavik maakt eenigermate ontsteld zijne excuses tot den gastheer, dat hij misschien een pijnlijke snaar heeft aangeroerd, dat misschien lieve betrekkingen vroeger dit land verlieten of wel.......... Maar de gastheer verzekert, dat het niets dan een gevolg van de warmte is, en schudt den zanger met verrukking de hand, en betuigt, dat hij in stad alweer de groote koopstad nooit zóó iets gehoord heeft, en dat nog wel in 't Hollandsch!
Met groote moeite slaagde Kaherdin erin, zijn vriend naar diens slot terug te voeren. Isolde met de Blanke Handen was hevig ontsteld over het gebeurde en omringde haren echtgenoot met de liefderijkste zorgen, maar ondanks al hare toewijding en de hulp van kundige artsen uit alle streken van het land, voelde Tristan zijn einde naderen.
Altijd en altijd maar door joeg men het Zuiden in. Het verbrande land en de pekelzee begonnen weer in hun ontsteld brein te spoken, tot een der matrozen tot de ontdekking kwam, dat het water niet warmer, doch wel koeler werd. Dat stelde wat gerust, en toen eindelijk de storm ging liggen, en men de aangebrachte schade zoo goed mogelijk hersteld had, kwam men ook tot nadenken.
Die steeg op uit het papier gelijk bedwelmende wierook en zij voelde hoe die haar doordrong. Vurig verlangen was het, dat uit elk woord sprak. Nu was zij niet meer een heilige voor hem, zooals zij vroeger was geweest. Deze brief kwam overweldigend onverwacht na een paar jaar van zwijgen, en zij was ontsteld dat deze haar zoo verrukte. Zóó had zij zich de liefde nooit gedacht.
"Liefste vader!" riep Elsje met geestdrift terwijl ze den grijsaard met een blos van verrukking te gemoet snelde: "God zij dank dat ik u weerzie! Ik was zoo ontsteld, zoo bevreesd. Zeg, zeg, u bent toch niet ziek, beste vader?"
Toen hij deze woorden gesproken had, sprong Tristan, die zich aan zijne voeten had neergezet, ontsteld op en riep uit: "Vader, weet gij wel, wat gij daar zegt? Ben ik uw zoon niet? Wie zou ik anders zijn en waarom hebt ge mij dat nooit eerder gezegd?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek