Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
Selam keek onthutst rond, en waarlijk hij was van alle kanten door die kereltjes omringd. Zij waren gekleed in de Moorsche kleederdracht, alles van dezelfde zandkleur uitgenomen den witten tulband. Selam, sprak de aanvoerder op indrukwekkenden ernstigen toon. Selam! ik kom u redden.
Bruusk stond hij overeind, als een die al gezegd heeft wat hij zeggen wou, wenschte een korten goenacht en was meteen de deur uit. Verbaasd en onthutst keken Vaprijs en Rozeke elkander aan. Zij voelden wel dat zij niet bij machte waren om tegen zoo'n kerel op te staan. Vanaf dat oogenblik werd ook Smul de onbetwiste boer en baas der hoeve.
De monnik drong met het zwaard in de vuist op Vianen toe. "Verdedig u, ellendeling!" donderde hij hem toe, "of ik steek u overhoop als een hond!" Vianen hier het zwaard op. Vlug wierp de monnik de kap naar achteren, en verschrikt deinsde Vianen achteruit. "IJselstein!" mompelde hij onthutst. "Ja, IJselstein!" riep Heer Gijsbrecht, terwijl hij Vianen een geweldigen slag op den schouder toebracht.
"Mijnheer!" zeide Reynhove, onthutst: "wij zullen wel zorgen, dat hij u niet incommodeert: maar zoo gij hem slaat, laten wij hem los." "Mijne Heeren!" zeide Bos, op een bedaarden toon: "hij bekomt niet als het honderdste deel van hetgeen hij verdient; en het is hoog noodig, dat hij eens leere, hoe hij hier in 't vervolg ontvangen zal worden."
"Wist ik, of gij den ouden Paolo zoudt willen herkennen? Weet gij, of ik onderricht ware, dat gij u hier bevondt? Zijt gij overtuigd, dat de berichten, die ik breng, u aangenaam zullen wezen?" Reinout zweeg een oogenblik en zag eenigszins onthutst voor zich neder.
Ik deed echter in den beginne noch het een noch het ander; want ik was van verrassing niet in staat een woord te spreken: ik zag dat zij ook onthutst was: het geraas der buien had haar waarschijnlijk belet, mij te hooren aankomen: bovendien zat zij met den rug naar de deur gekeerd en had mij dus niet opgemerkt, dan voordat ik reeds binnengetreden was en mijn hoed op den grond geworpen had, om de fraaie stoelen van rood hout met gevlochten zittingen en zijden kussens niet vuil te maken.
"Hoor eens, mijnheer Davies," sprak Geoffrey, zijn arm losrukkende, "zulke malle praatjes duld ik niet. Ge zijt zeker niet bij uw zinnen." "Wees niet boos op mij," hernam Davies. "Het is waar. Ik heb haar gadegeslagen, en ik weet dat het waar is. Waarom schrijft zij u elke week? Waarom onthutst zij en luistert zij als uw naam maar genoemd wordt?
Zij knikte ten teeken van goedkeuring en zeide, dat zij zich voor Zijne Noordpoolachtige Hoogheid liever met tien berenhuiden dan met eene el neteldoek bedekken zou. En terwijl hij onthutst was over dit antwoord, nam zij lachende de vlucht.
Ze keek onthutst, werd, over den gloed van haren hartstocht, de onverschilligheid van den tuin gewaar en de koelte van Rupert's aandacht. Het krenkte haar en hare beschaamdheid wierp zich roekeloos om. Ze boog langzaam en vezelde, voor het eerst en voor het laatst, haar eigen meesterschap tegenover de meesterschap van haar man: Hebt ge schrik? Ja. Hij had schrik.
Bleek van schrik, bevend en onthutst staart ze de jongens aan; bijna schreiend zegt ze: Och God, 't is Piet! En meteen bukt zij zich naar den jongsten knaap, vat hem bij den arm en tracht hem op te heffen. Och God! wat zal moeder schrikken, toe kom met me meê dan zal ik je naar huis brengen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek