Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juli 2025
"Een zoo schoone bloem," zeide Deodaat, "zoude elken hof versieren; doch waarlijk, zulk een antwoord mag ik niet terugbrengen." "En echter zal men zich daarmede moeten vergenoegen," zeide Adeelen op een norschen toon: "het is niet om het gegons van Hollandsche hofhommels te hooren, dat de Roos van Dekama hier gekomen is."
»Is het hier eene uitspanning, en kan de kariol hier onder dak gebracht worden?" vroeg hij op ruwen, onaangenamen toon, terwijl hij op den drempel der deur staan bleef. »Zeker, mijnheer," antwoordde Hulda Hansen zoo lieftallig als haar in de gegeven omstandigheden slechts mogelijk was. »En kan het paard gedrenkt en gevoederd worden?" was de tweede vraag, op even norschen toon gedaan.
Dit bleef de zes jonkvrouwen niet verborgen, en door groote liefde en toewijding trachtten zij den norschen vader met zijn lot te verzoenen. Op een avond, terwijl buiten de wind als een krassende raaf om den burcht gierde, zat ridder Wolf, door jicht geplaagd, binnen aan den warmen haard en was niettegenstaande de rouwelijke opmerkzaamheden in een slecht humeur.
Prue's gezicht had eene bijzonder kwaadaardige uitdrukking en hare stem een norschen, brommenden toon. Zij zette hare mand op den grond en zich zelve daarbij op de hurken, met de ellebogen op de knieën, en zeide: "Och! ik wou dat ik maar dood was!!" "Waarom wenscht gij om maar dood te zijn?" zeide Ophelia.
Toen zij binnen waren getreden, wierp Willem hun een norschen blik toe en sloeg terstond de oogen weder op den grond, haastig sprekende en strak voor zich ziende, evenals iemand, die, eens een besluit genomen hebbende, niets wil zien noch hooren, dat hem in het uiten daarvan zoude kunnen verhinderen.
Sire! begon Abdal Kadir op schijnbaar eerbiedigen maar tevens onmiskenbaar norschen en onvriendelijken toon en zonder in 't minst acht te geven op de voorkomende wijze, waarop de Keizer hem ontving, ik kom u vaarwel zeggen. Mijn tijd is genaderd om van hier te gaan. Hoe nu, mijn waarde vriend, vroeg Akbar, ook gij? En wat noopt u ons zoo plotseling te verlaten?
Hij bekommerde zich over 't geheel weinig om de beleefdheden van den armen man, maar hij telde met een norschen blik de som, die voor hem bestemd was, stak deze in zijn zak, verliet met haastige stappen het vertrek, zadelde zijn paard, dat rustig haver stond te eten, steeg op, verwaardigde zich, zijn hoofddeksel even op te lichten ter beantwoording van de diepe buigingen van Kniesj, en reed toen in galop weg.
Toen hij dit op norschen, ontevreden toon gezegd had, ging de intendant heen en een voornaam jongeling, Antonio de Centellès, trad binnen. "Wat scheelt eraan mijn waarde," zei hij tot mijn meester. "Gij ziet er zoo bedrukt uit, er ligt een waas van toorn over uw gelaat, Wie heeft je in zoo'n slechten luim gebracht? Ik zou haast durven wedden dat het die vlegel is, die daar juist weggaat."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek