Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juli 2025
Zoo vond Else haar, die glunder kwam vertellen, dat Han en zij elkaar al bij den naam noemden. Het was op de eerste groote vergadering van de vrouwelijke-studenten-vereeniging, in de pauze.
Na eenige dagen noemden ze me reeds "tante", een onderscheiding, die volgens Moeder, nog nimmer eenigen gast ten deel was gevallen. Ik was er trotsch op en gelukkig in het vooruitzicht van een heerlijke vacantie. Elken morgen, voordat ik mijn lui reisgezelschap mede op weg kreeg, sloot ik me bij de kinderen aan, die vol ijver Vader bij zijn tuinarbeid hielpen.
In een periode die nu vrij-wel achter ons ligt, noemden de voorstanders van een bepaalde richting op staatkundig gebied zichzelven, met beminnelijke bescheidenheid, »het denkend deel der natie«; misschien hebben zij hunne zaak nooit grootere schade gedaan dan met deze onbenulligheid.
Mevrouw March deed deze vraag, met wat de meisjes haar "Maria Theresia-air" noemden.
Zooals reeds opgemerkt is, schijnt men zich bij de Egyptenaren geen voorstelling van de juiste ligging van den hemel gemaakt te hebben, maar over het algemeen kan men zeggen, dat de Egyptenaren geloofden, dat deze zich ergens boven in de lucht bevond. Zij noemden dezen Pet, een uitdrukking, welke zij gebruikten ter onderscheiding van het woord Nu, dat de lucht beteekent.
Daardoor kreeg hij veel macht over de boeren en zij noemden hem Gods gezant. 't Was een heerlijke avond in Augustus. 't Löfvenmeer lag spiegelglad; 't was koel geworden en een fijne nevel, door de zon verlicht, verborg de bergen. Beerencreutz, de overste met den witten knevel, klein en forsch, reusachtig sterk en met 't kaartspel in den zak, kwam naar 't strand en zette zich in de breede schuit.
Zij woedde niet, gelijk zij in het Oosten had gedaan, waarbij ieder, dien het bloed uit den neus kwam, dit een zeker teeken was van onvermijdelijken dood, maar bij het begin der ziekte ontstonden of in de lies of onder de oksels bij mannen als vrouwen op gelijke wijze zekere gezwellen, van welke enkelen groeiden als tot een gewone appel, anderen als tot een ei, bij eenigen meer en bij anderen minder, welke de menschen uit het volk pestbuilen noemden.
Als het verken kwam met den langen snuit vroegen ze allen gelijk: "Vertelt er nog is ein ..." en ze noemden ondereen op: "Van de waterkleudde, van de Zot nor Rome, van het Zilveren kruiske, het Haantje van den tore" en 'nen heelen hoop keldergatvertellingen. "Neeë, mannekes," zei Pallieter, "oep nen andere kier."
"Maar Gösta, wij zijn maar met ons twaalven," riepen de kavaliers en roerden hun glas niet aan. Gösta Berling, dien zij de dichter noemden, schoon hij nooit gedichten schreef, ging kalm voort: "Broeders, kavaliers. Hebt ge vergeten, wie gij zijt? Gij zijt het, die de vreugde in 't leven houdt in Wermeland.
"Engern" noemden zich de Saksers in het dal van de Wezer zelf, "Oostfalen," die ten Oosten van de Wezer wonende, en de "Westfalen" waren de Saksers ten Westen van de Wezer, tot aan den Rijn en de Eems toe. De namen Oostfalen en Engern zijn verdwenen. Hunne nakomelingen werden in den loop der tijden onder vele Vorsten en Staten verdeeld.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek