Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 november 2025
Wallis en Cook noemden dit naakte voorgebergte de Boomkaap, ter wille van een eenzamen boom, die destijds den top kroonde, maar nu verdwenen is. Onze paarden hebben blijkbaar groote moeite, om de vrij steile helling te beklimmen. Wij verlaten het rijtuig, zoowel om de arme magere knollen te ontzien, als omdat wij beducht zijn voor een ongeluk.
Als de god van moed en oorlog, werd Tyr dikwijls door de verschillende volken van het Noorden aangeroepen, die zich, tot hem, evenals tot Odin, wendden, om de overwinning. Onder den naam Ziu, was Tyr de voornaamste god van de Suaven, die oorspronkelijk hun hoofdstad, het tegenwoordige Augsburg, Ziusburg noemden.
Al eerder noemden we terloops hoe mevrouw Ader-Appels de pastorie moest verlaten en hoe die werd leeggeroofd, vanwege de hulp door haar en haar man verleend aan Joden. Zoiets was ook een harde klap, misschien harder dan we ons nu kunnen voorstellen. c. Om zielen te redden?
Verre van de heeren met excellentie aan te spreken, spraken zij hen zelfs niet toe met seigneur, maar noemden hen gewoon bij hunne namen. Het is waar, dat juist de heeren haar verwenden en haar zoo trotsch maakten door zich een weinig te familiaar met haar bezig te houden.
Het sprak hardnekkig van den "Koning," de dagbladen noemden hem in hun berichten "Robert I, Koning van Czernovië." Zabern, de man van den ouden stempel, had wel graag gezien, dat Rob zich dit Koningschap had laten welgevallen.
Nooit liet ze dan ook iemand wachten; maar ze kon evenmin verdragen, dat iemand haar wachten liet. Daarom noemden de menschen haar voor de aardigheid "Mevrouw Op Tijd." En nu zal ik je eens vertellen, wat de fee eindelijk deed, toen ze vond, dat het toch wel wat al te erg met Hilda werd. Op een goeien dag kreeg Hilda een briefje, en daar stond niets anders in dan: "Lieve Hilda!
Zij beloofden dat zij, zoo mogelijk, zouden sterven met de wapenen in de hand, en verwondden zelfs met hun eigen speren zich zelven als de dood naderde, wanneer zij ongelukkig genoeg waren geweest den dood op het oorlogsveld te ontgaan en bedreigd werden met "een strooien dood", zooals zij overlijden aan ouderdom of ziekte noemden.
De Grieken hechtten zóóveel gewicht aan die spelen, dat zij bijna alle gebeurtenissen daarnaar rekenden; het jaar, dat die spelen werden gevierd en de volgende drie jaren, werden als een Olympiade gerekend. Zoo noemden zij het jaar 776 vóór Christus het eerste jaar der Olympiade; het jaar 770 vóór Christus het derde jaar der tweede Olympiade.
Zij gaven ons volop te eten, en wel een soort van wortels, die, als ze gekookt waren, in smaak veel geleken op kastanjes. Het brood, dat we kregen, was uitnemend om te eten, en gebakken van een meel, dat ze »cassave« noemden.
Ze leefden gelukkig, en ze kregen eene dochter, die zij IJda noemden, later de moeder der edele heeren Boudewijn, Godfried en Eustachius. Eens, dat de hertogin en de hertog, Helias, waren uitgereden, vroeg ze hem: "Heer! uit welk land zijt gij, welke vrienden hebt gij, wie zijn uwe ouders?" Hij zeide met ernstige stem: "Vraag daar nooit meer naar, hertogin, want dan zouden wij moeten scheiden."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek