Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 oktober 2025
En Nellie vond het ook zoo naar, dat Moeder niet naar haar kwam kijken. Maar ze viel toch ook gauw in slaap. Ze was moe van 't genieten van al die heerlijkheden. Den volgenden morgen ging 't weer evenzoo. Maar nu begon Nellie het toch wel wat stil te vinden. Hè, wat had ze in lang geene menschenstem gehoord.
In de dagen, dat ik aan dezen brief bezig was, is ons iets zeer onaangenaams overkomen, dat ons vóór onze kennismaking met Nellie, wanhopig zou gemaakt hebben. Maar nu wij zochten niet bij de menschen troost wij klemden ons vast aan Zijn hand. En daar werd de duisternis licht, en de stormwind zachte bries.
Toen Nellie wat sterker was, zaten de broertjes en zusjes vaak allen om haar bed, en dan moest Nellie vertellen van hare koortsdroomen, van de tooverfee en het prachtige kasteel en de mooie vriendinnen, en dan zaten allen met open mond te luisteren.
Je kunt je zooveel wenschen, je kunt reizen over land en zee...." "Niets wil ik meer, niets!" riep Nellie: "Als ik plezier zal hebben, wil ik het zelf verdienen, en ik wil niets liever dan leven bij allen, die ik lief heb." Toen zwaaide de fee den tooverstaf: 't was of er een hevig onweer opkwam, alles draaide om Nellie.
Verdrietig dronk ze hare melk, die koud geworden was, keek de broers, die haar uitlachten, zwart aan, stiet kleinen Wim, die ook van haar zijn "boôm" wou hebben, weg en bromde tegen Clara: "Naar kind, waarom heb je me niet geroepen!" En niets zag Nellie er van, dat de ontbijttafel gezellig leek. Ze was wat blij, toen ze de boterham op had. Nu naar school. Maar waar was haar tasch?
"Chocolade met beschuitjes!" riep ze. En ja wel, hoor, daar stond dadelijk een groote kop chocola en een bordje met beschuitjes klaar. Nellie was nog aan 't smullen, toen het negen uur sloeg de kop verdween gelukkig de overige beschuitjes stopte ze in de schooltasch, en toen ja toen ze de schooltasch zag, schoot haar met schrik te binnen, dat ze vergeten had hare les te leeren.
Als er roovers kwamen ik zou ze allen in huis beschermen en redden, al ging ik er zelve dood bij. Dan zou Moe en dan zouden allen wel zeggen: 'die Nellie was toch een best kind; jammer, dat niemand dat ooit begrepen heeft." En Nellie kreeg de tranen in de oogen van medelijden met zich zelf, omdat allen zoo leelijk van haar dachten.
Dan moest het een ander meisje geweest zijn. Wat was Nellie bedroefd! Nu was haar het plezier voor een ander iets te doen, ook weer ontnomen. O, o, als ze dat toch begrepen had. Die arme Jacob voor een' dief aangezien! En die ongelukkige Vader. Wat had ze daar een medelijden mee! Ze was toch niet zoo gelukkig met het tooverstafje, als ze gedacht had, dat ze wezen zou.
Maar neen 't was waar ook dat kon niet ze kon alleen zichtbare dingen wenschen en knapheid dat was iets, waar je voor leeren moest! Nu ze kon leeren. Die zes vriendinnetjes wilden haar graag helpen; die konden alles en waren zoo handig. Maar toen ze bezig was, schaamde Nellie zich zoo, dat zij alleen niets van handwerkjes wist, en dat ze zoo onhandig was.
Stilletjes sloeg ze het meegebrachte vertelselboek open en lei het op haar schoot. De juffrouw merkte gauw, dat ze niet met hare gedachten bij de sommen was. Toen alle meisjes nu de som uitgerekend hadden, vroeg ze op eens: "Wat heb jij er uit, Nellie?" "Twee honderd!" hoorde Nellie in de buurt fluisteren. "Twee honderd!" riep Nellie. "Wat twee honderd, waarvan twee honderd?" vroeg de juffrouw.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek