Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juli 2025
Kijk, daar stond wezenlijk al een heerlijke chocoladepudding voor haar! Wat was die Nellie gelukkig! Ze smulde en smulde, tot het heele puddinkje op was. En nu werd het ook mooi tijd, om naar huis te gaan; 't werd al wat donker. Nellie verstopte het tooverstafje onder hare kleeren en trippelde overgelukkig naar huis. In de verte hoorde ze al gelach en gepraat.
Maar ze had er toch het rechte plezier niet van ze was in voortdurenden angst, dat iemand haar ontdekken zou, en dan was 't misschien uit met de heerlijkheid. Ook 't was zoo vervelend Moeder merkte, dat ze zoo vaak alleen wou wezen en beknorde haar daarover. Zoo kon ze dus nog minder dan anders op haar heerlijk feeënplaatsje gaan. Soms ja soms bracht het tooverstafje teleurstelling.
Daar dacht ze weer aan den schotel met taartjes. Nu kon ze gerust haar wensch vervullen: ze kon nu immers zooveel wenschen vervuld krijgen. Taartjes dus neen ze had nog liever een lekkeren pudding. Ze had 's middags zoo weinig gegeten van de grauwe erwten, waar ze niet van hield. "Een chocolâpudding dan!" riep ze, en ze klopte met haar tooverstafje op den grond.
Acht dagen lang heeft de koorts geduurd, en al dien tijd heb je niets dan wonderlijke dingen gepraat, van een kasteel en een tooverstafje, en ik weet niet wat al." 't Was of Nellie een steen van 't hart viel bij die woorden van Moeder. Ziek was ze, koorts had ze gehad acht dagen lang, en in de koorts had ze alles gedroomd.
Ze voelde, dat je van feeënpudding ook te veel kon eten. Het duurde niet lang, of Nellie lag onder de dekens en droomde van haar tooverstafje en van al de heerlijkheden, die ze daardoor nu krijgen kon. Den volgenden morgen was het droog-brood-dag, zooals de kinderen het noemden.
En mondje dicht niemand mag weten, dat ik bij je geweest ben en je een tooverstafje gegeven heb." Toen de vriendelijke fee die woorden gezegd had, kwam er weer eene wolk voor Nellie's oogen: ze kon niets zien, en een oogenblik later was de fee weg, maar het zilveren tooverstafje was nog in de hand van Nellie. O, heerlijkheid! Wat zou nu haar eerste wensch zijn!
Nellie had ook altijd met plezier meegedaan en met trots haar droog brood gegeten; maar nu ze schoof hare sneetjes ongemerkt op zij en deed de meeste melk stilletjes in het schoteltje van de poes. Ze kon immers wat beters krijgen. Toen de andere kinderen de schooltasschen in orde maakten, ging ze vlug even op de leege slaapkamer en klopte met haar tooverstafje op den grond.
Dan moest het een ander meisje geweest zijn. Wat was Nellie bedroefd! Nu was haar het plezier voor een ander iets te doen, ook weer ontnomen. O, o, als ze dat toch begrepen had. Die arme Jacob voor een' dief aangezien! En die ongelukkige Vader. Wat had ze daar een medelijden mee! Ze was toch niet zoo gelukkig met het tooverstafje, als ze gedacht had, dat ze wezen zou.
En ze wou toch ook wel eens een woordje praten, ze praatte wel met de poppen, maar die gaven haar geen antwoord! Maar wat was ze ook dom! Ze kon zich immers vriendinnetjes wenschen. Vlug nam ze haar tooverstafje en klopte ze er mee op de aarde. En zie daar stonden zes allerliefste meisjes vóór haar, even oud als Nellie zelf.
Eens op een' Zaterdagavond 't was juist Nellie's beurt, om het brood naar 't arme huisgezin te brengen kwam ze niet ver van het arme huisje een van de arme kinderen tegen. Ze gaf het brood en toen ja toen bedacht ze iets moois. Ze opende vlug haar beursje, dat tegenwoordig ook al door het tooverstafje altijd gevuld was, en stopte den kleinen Jacob een' gulden in de hand.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek