Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 oktober 2025
Je bent gelukkig, je hebt aangename droomenvolten.... tot dat je liefste, je nimbusomkranste engel, je sprookjeskoningin, je droomengebiedster even met 'r wijsvinger aan 'r neus komt of leelijk geeuwt of tersluiks glimlacht om 'n dubbelzinnigen mop of 'r moeder afsnauwt of weet ik wat nog meer! tot dat ze, bedoel ik, in één blik, 'n klank, in 'n tiende deel van 'n seconde, verandert in 'n doodgewone juffrouw, die natuurlijk d'r goeje zij wel hebben zal, zooals ieder mensch, wel ja, waarom niet!.... maar dan ga je toch maar weg, hè, dan ga je maar weg....
»Trek dat mooie pakkie nou maar uit«, zei Charley. »Ik zal 't wel aan Fagin geven om er op te passen. Wat 'n mop!« De arme Oliver gehoorzaamde met tegenzin. Bates maakte een rolletje van de nieuwe kleeren, nam het onder zijn arm, ging de kamer uit en sloot de deur achter zich. Oliver bleef in donker achter.
O jasses! wat 'n mop! En boeken ook! Van top tot teen 'n meneer, Fagin!« »Zeer verheugd u zoo goed gekleed te zien, mijn waarde,« zei de Jood met een spottende buiging. »De Slimme zal u een ander pak geven, anders mocht u dat Zondagsche soms vuil maken. Waarom hebt u niet geschreven, dat u kwam? Dan hadden we gezorgd voor een warm souper.«
Dat zwijgen verwarde 'm een beetje, en zoodra hij zich voelde blozen, schoot ie in een onechten schaterlach, sloeg overdreven op z'n knieën, en alsof 't niets dan een mop was geweest, proestte hij los: "hoe was tie, hoe was tie? wat 'n bak hè, zeg, hoe von je 'm nou?" Maar ik was in een stemming om 'm te plagen en hield me lakoniek of 'k er niets van begreep.
Het duurde een heele poos, eer een kleine leelijke bastaard van een mop en een fikshond geheel ophield uitvallen van vijandigheid te plegen; maar wat het tooneel eenige schilderachtigheid bijzette, waren drie kinderen, waarvan het oudste, een meisje van een jaar of zes, het kleinste, een wicht van even zoo veel maanden, op schoot had, terwijl de derde, een jongen van omstreeks vijf jaren met spierwit haar, op zijn rug op den grond lag.
Hij overtuigde zich maar half. Maar hij deed aldoor mee, zoo natuurlijk dat de anderen niet beter wisten of 't ging van harte; hij lachte hardop en dronk achterelkaar zijn glas grog uit, zoodat André riep: "Kijk, Bert heeft lol!" Hij debiteerde zelf ook nu en dan een mop, maar hij droeg ze slecht voor, de helft vergetend, zich telkens in de rede vallend en verwarrend 't eene verhaal met 't andere.
Wat een nonsens!.... Waarom zou hij er niet bijhooren?.... Was hij soms een dichter, een genie?.... Die schilder daar was veel meer dan hij!.... Hij was immers maar een doodgewoon Amsterdamsch koopmannetje net als al die anderen, André en Sam en Hendrik!.... Niets beters!.... Zich dat te verbeelden was malle aanstellerij, zelfbedrog, vrouwelijke overgevoeligheid, kwam heelemaal niet te pas.... En die conversatie was de conversatie van zijn soort.... Je kunt dan toch ook in een koffiehuis niet praten over philosophische kwesties.... of over de liefde.... of over 't leven en den dood!.... En kóm, hij hield óók wel van een pikante mop!.... wel waarachtig!....
Hij ziet als in nevel moeders bleek, betraand gelaat, haar lang nog wuivenden zakdoek, en dan ... dan springt hij eensklaps als geëlectriseerd op uit zijn hangmat, want: "Extra oorlam!" aan de klok, heeft zijn oor getroffen. Hij schudt zich een paar malen, smakt met de lippen, herhaalt nog eens: Flauwe mop! en gaat zijn "mokkievol" halen. Zes December. 't Sint Nicolaasfeest is voorbij.
Wat doen jelui toch allemaal voor de kost? waar is dit allemaal voor? Waar is dit toch allemaal voor en wat is mijn rol hierin?" Hij had reeds een nieuwe mop doen geboren worden. Jonge mannen, vol geestigheid en boertigen luim, spraken elkander op de volgende wijzen aan: "Hello, 'Arry, O'cock, waar is dit allemaal voor? Hè?
Ik hoor hoe Rob met zijn vingers tegen de ruiten trommelt. Ik zing een mop uit Carmen. Het is laat geweest vannacht. Maar de zon en het koude water maken alles weer goed. Eindelijk kom ik binnen. Rob staat met het hoofd tegen de ruit aangedrukt. Een breede ademplas is als een aureool van bleekheid om zijn hoofd. "Hier ben ik."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek