Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 november 2025
Toen ik slechts een minuut of drie zonder schoeisel over de tapijten had geloopen, die den vloer bedekten, krioelden mijn beenen van vlooien. Die plaag was in Bitlis erger, dan ik het zelfs in dit vuile land ergens had bijgewoond.
Van den bodem van de ondiepe bochten verheft hij zich in iedere minuut ongeveer éénmaal naar den waterspiegel, steekt zijn neus of ook wel de helft van zijn lichaam er boven, haalt adem en keert langzaam en gelijkmatig weer naar de diepte terug.
Zoodra deze haar bespeurde, vroeg hij: »Wel?..." »Kom, laten wij gaan," zeide zij. »Maar..." »Kom, er valt geen minuut te verliezen." Beiden verlieten de hall, nadat zij de hand van master Edward Carrol gedrukt hadden. In het midden van de bamboelaan, die naar de kleine havenkom voerde, ontmoetten zij den administrateur Perry. »Is het vaartuig klaar?" vroeg Walter Stannard. »Ja, master.
Vraag Nicolette, die u geen minuut verlaten heeft, of er een vrouw tegenwoordig kon zijn. En wat zou de dokter gezegd hebben? Een jong meisje geneest de koorts niet. Kortom, 't is goed, spreken wij er niet meer van; 't is gezegd, 't is gedaan, 't is vastgesteld, neem haar. Zoo wreed ben ik nu. Hoor, ik zag, dat ge niet van mij hieldt, en zeide: Wat moet ik toch doen, opdat die snaak van mij houde?
Die werd elke minuut heviger, en drukte hun de kleeren zóó vast tegen het lijf, dat ze zich met moeite konden bewegen. Die koude wind was het eerste echt onaangename, wat hun op die heele reis overkwam. Wat hun verwonderde, was, dat die wind zoo'n leven maakte. 't Was alsof die 't lawaai van een grooten molen, of een of andere werkplaats meêbracht.
Om weer mij zelf te worden was niets mij zoo noodig, als mijne geboorteplaats, werwaarts ik alleen uit nooddwang gekomen was, zoo schielijk, mogelijk te verlaten. Met iedere minuut blijvens groeide mijn ongeduld, mijne overprikkeling aan, toen het na zooveel ergernissen, na zooveel oponthoud, er eindelijk toe kwam, dacht ik aan niets dan om maar weg te komen...."
Mijn vrouw was het met mij eens, dat ik geen minuut mocht laten verloren gaan, eer ik hem met de zaak in kennis had gesteld en zoo was ik al binnen een uur na mijn ontbijt in de bekende oude kamer in Baker-Street. Holmes zat aan een zijtafel, gekleed in zijn huisjas en was druk bezig met scheikundige proeven.
En zooals dien middag ik en Kreel naast elkaar over het varkensschot hingen, zoo leunen daarover thans in het halfdonker nevens elkander ik en Trijn. En wij zeggen niets tot malkaar. Wij zwijgen, zoo schat ik, een minuut of tien. Dan, terwijl het geheel duister geworden is, spreekt Trijn opeens tot mij: "Jongen, fluit!"
Sikes wees met zijn pistool naar de voordeur en raadde hem kortaf aan, er om te denken, dat hij den heelen weg binnen schot was en dat hij, bij de minste aarzeling, op hetzelfde oogenblik dood zou neervallen. »'t Is in 'n minuut gedaan,« zeide Sikes, even zacht fluisterend. »Dadelijk, als ik je los laat, doe jij je werk. St!« »Wat is dat?« fluisterde de ander.
Dit was de man, dien Dorian Gray wachtte. Iedere seconde zag hij op de klok. Bij iedere minuut, die verstreek, werd hij hoe langer hoe zenuwachtiger. Eindelijk stond hij op, liep de kamer op en neêr, als een mooi dier, in een kooi gesloten. Hij nam lange, sluipende stappen. Zijn handen werden ijskoud. De onzekerheid werd ondragelijk.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek