Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 november 2025
Hoe zoet ware mij de eeuwige slaap geweest! Doch ik kon niet sterven: de kelk was nog niet tot den bodem geledigd.... En al wat ik beminde, zonk met hen ten grave. Een onbeklimbare grenszuil ging tusschen den vader en zijn kroost op. En ik bleef alleen in de wereld. Dan liet ik mijnen blik in het verledene gaan, en ik berekende de hoeveelheid mijner pijnen en mijner vreugden.
Koenraad spande eene laatste poging in; hij richtte zich op mijne schouders op, terwijl ik hem met inspanning mijner laatste krachten ondersteunde, hij hief zich ten halvenlijve uit het water op en viel toen uitgeput weer neer. "Wat hebt gij gezien?" "Ik zag," stamelde hij, "ik zag ... maar laat ons niet praten ... laten wij al onze krachten bewaren?" Wat had hij gezien?
"'t Is de bruidstooi mijner vrouw mijnheer," zei Thénardier. De reiziger beschouwde dat voorwerp met een blik, die scheen te zeggen: "dat monster is dus ook eens een meisje geweest." Thénardier loog trouwens.
Maar hij is eensklaps met groote macht verschenen, heeft mijne gezellen overrompeld, en gekwetsten en gevangenen den rechtervoet doen afhakken, om mij deze bloedige teekens zijner wreedheid ten geschenke te zenden ... Helsche uitvinding! Wist hij dan, de afschuwelijke moordenaar, dat ik al mijne genegenheid, al mijne hoop op het kind mijner zuster had verzameld? Eilaas, de lieve, zoete Eric!
En als wij later zien, hoe hij zich afwendt van de jonkvrouw Galiëne, vol schaamte over zijn moed, nadat hij haar heeft bevrijd, zeggen wij: "Het was een mensch, deze Ferguut, en hij leeft als een man in 't boek van een groot schrijver." Heb ik de ontroering mijner ziel, terwijl ik de Ferguut voor u vertaalde, genoeg in 't werk zelve kunnen leggen?
Maar het zijn niet die archieven of familiepapieren welke ik zoo nauwkeurig naga, maar het boek mijner eigen geschiedenis, dat ik doorblader en in orde breng.
"Ik was dit te meer," vervolgde ik, eenigszins bedremmeld, omdat ik haar gisteren, gelijk ik de eer had u te zeggen, heb gesproken, omdat zij een groot vriendin mijner zuster is, en dat het voor ons beiden licht onaangename gevolgen kan hebben, indien het ruchtbaar wordt dat...." Hier bleef ik steken.
Ten eerste: De heerlijke, blijde, onschuldige, poëtische periode mijner kindsheid tot aan mijn 14de jaar. Vervolgens de tweede, die vreeslijke 20 jaren, het tijdperk van mijn groote bandeloosheid, van mijn verlangen naar roem en eer, en in hoofdzaak van mijne zinnelijke begeerten. Dan de derde, 18-jarige periode, van mijn huwelijk af tot aan mijne geestelijke wedergeboorte.
Nu haat zij waarschijnlijk de moeder, die de zuivere ziel van haar kind verkocht voor wat geld?" "O, neen, neen, mijnheer, heb medelijden met mij! Godelieve is het eenige mijner kinderen, dat mij nog oprecht bemint, mijn eenige steun in het ongeluk!"
61 Terwijl ik in de laagte terug-viel, had zich voor mijne oogen vertoond, een die door lang stil-zwijgen sprakeloos scheen. 64 Wanneer ik dezen in de groote woestenij zag, toen: "Erbarm u mijner," riep ik tot hem: "wat gij ook zijt, of schim of wezenlijk mensch." 67 Hij antwoordde mij: "Geen mensch; mensch was ik voorheen, en mijne ouders waren Lombarden, en beider vaderstad was Mantua.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek