Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juli 2025
Ook wist men, dat mevrouwe Isabella van Frankrijk, zijne moeder, gedurig weende. Maar koning Philippus weende niet. Ze kregen mare, dat men don Carlos versche vijgen gegeven had, en dat hij 's anderen daags zoo zacht gestorven was alsof hij ingesluimerd was.
Mevrouwe, sprak Uilenspiegel, 't is waar, we zijn getweeën: ik en mijn arme Lamme, die geen honderd pond op den rug kan dragen, doch gemakkelijk met vijfhonderd pond eten en drinken op de maag loopt. Jongen, zei Lamme, spot niet met mij; 't is al ongelukkig genoeg, dat mijn buik mij zoo duur kost. Vandaag kost hij u geen duit, sprak de dame. Komt beiden binnen.
Zy bad met woorden uit de ziel, Maar diepe eerbiedenis: »O zeg, Mevrouwe! hoog van staat, »Die my steeds gunstig gade slaat, »Zeg wie mijn vader is?" De Rijksprinces verschoot van blos, En siddrend boog ze saâm: »Wat raadslen, Ellen! vraagt ge my... »Wat weet ik wie uw vader zij? »Wie noemde me ooit zijn naam?"
En als een vuur zette de wederstand zich door heel het land voort. Den vijfden van de grasmaand, vóór Paschen, gingen de heeren Lodewijk van Nassau, Kuilenburg en Brederode, met driehonderd edellieden het hof van Brussel binnen, bij Mevrouwe de landvoogdes, hertoginne van Parma. In rangen van vieren beklommen zij de groote trap van 't paleis.
Door drift verteerd, smeekte hij heur en zij weerstond niet.... Mevrouwe Isabella van Frankrijk, die, naar men zeide, don Carlos' inzichten op de Nederlanden begunstigd had, werd droef en mager. Heur haar viel uit, met dikke lokken te gelijk. En dikwerf braakte zij, en de nagelen heurer teenen en vingeren vielen uit. En zij stierf. En koning Philippus weende niet.
Met 'n speld pluist men zulke alikruikjes by stukjes en brokjes uit hun huisjes, en de weledelgeboren Vrouwe Mevrouwe Kopperlith moest uit haar zy- en binnenkamer worden voor den dag gehaald... integraal! Dit slechts weet ik, dat zy weinige dagen later den bodem van Groenenhuize bezwaarde, en dat ook de oudeheer z'n verveling daarheen overplantte met wortel en tak.
Zij hebben zelfs geen verroesten nagel meer om te krabben daar waar het jeukt. En nu eischen zij het goed van kerken en kloosters! "En daar, in hun gastmaal, bij dien truwant van Kuilenburg, met dien anderen drinkebroer Brederode, hebben zij uit houten napjes gedronken, uit minachting voor den heere van Berlaymont en mevrouwe de landvoogdes. Ja, en zij hebben geroepen: "Leve de geus!"
En als zij hem voorbijging met flikkerend oog en met rozeroode lippen, en glanzend van jeugd en van liefde in haar kleed van goudbrocaat, zag zij den infant, die, zonder zich van zijne plaats te verheffen, tot haar zegde: Mevrouwe, hebt gij een oogenblik voor mij?
En dat verzoekschrift werd Het Eedverbond geheeten. Berlaymont, die later zoo valsch en wreed was voor den grond zijner vaderen, stond naast Hare Hoogheid en sprak, om te spotten met de armoede dier edele eedgenooten: Mevrouwe vrees niets, het zijn maar geuzen!
Zij... most dan in de deur blijven staan, in d'r zwart japonnetje en 't witte mutsje met de lange slippen, tot de auto wegreed.... Dat vond ze fijn. Dâ's Mevrouw-zijn! Maar een die zelf voor dienstbode speelt.... Ajakkes! Kind, je kletst as 'n kip zonder kop. Al ken 'k niet anders zeggen, als dat mevrouwe die zich laten bedienen.... voordeeliger zijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek