United States or Lesotho ? Vote for the TOP Country of the Week !
Toen het meisje die woorden gezegd had, was zij zoo wit als de boord om haar fraaien hals. Willem wilde spreken, doch een blik, waarin minachting in plaats van liefde te lezen was, sloot hem den mond.
Om den handel in vijgen enz. evenals dien in sigaren, plotseling op te geven, ging evenmin aan, als om zijn levenslustig dochtertje voortdurend in de achterkamer opgesloten te houden, en daarom besloot de kruidenier voor het meisje bij een bloedverwant buiten de stad belet te vragen en haar uit logeeren te zenden.
die loopt met z'n ransel op den rug, en zijn geweer op den schouder, en aan iederen arm een meisje, waarvan hij alléén de vóórnaam kent tot in het holst van den nacht de kroegen af.... die, ja, die doet
Het jonge meisje zette zich zwijgend aan hare voeten neder; geen woord liet vermoeden, welk eene huivering haar jeugdig hart doortrilde, alsof plotseling een ijskoude wind de lachende lente had ontbladerd.
"Inderdaad," hernam zij: "Seerp Van Adeelen zoude u wel haast antwoorden, dat hij er niet aan twijfelt, en dat uw Graaf de grootste dief van allen is, daar hij ons onze onafhankelijkheid ontstelen wil." "Madzy! Madzy!" zeide Aylva, den vinger dreigend opheffend: "gij spreekt weder over zaken, waar een meisje niet over spreken moest."
"Ik durf u niet langer bedriegen, mijnheer; zij is in de Sint-Baafskerk en bidt er voor het Heilige Graf...." "En waarom kwam zij niet met u?" "Het arme meisje is vervaard, mijnheer." "Vervaard? Van mij?" "Beschaamd, mijnheer; om onze reis naar Gent te kunnen betalen, hebben wij de eenige kleederen, die nog waarde konden hebben, moeten verkoopen.
Ontsteld boog deze zich voorover om het weenende meisje te doen opstaan en liet haar plaats nemen op een zetel aan zijne zijde.
Slechts 'n klein uurtje zou ze blyven, werd er gezegd, en dan met Oom Sybrand huiswaarts keeren, om Femke aftelossen in de kinderkamer. Het meisje zou dan met hem terugkomen. "Als ze wil" werd er telkens by gezegd, alsof men dit zeer twyfelachtig bleef vinden. Ik noem 't koppigheid! zei Willem. Ze wil ook geen behoorlyke japon aantrekken, en met ons op-en-neer gaan...
"Hoe heet het meisje, Ola," zei hij. De rotsbewoner dacht na. "Dat herinner ik me niet. Ik zal 't haar vragen." "Zal je 't haar vragen? Is ze er dan al?" "Ja, ze is bij ons in de tent." "Maar Ola! Heb je haar dan al bij je genomen, vóór je weet, of haar vader 't hebben wil?" "Ik hoef me toch aan haar vader niet te storen.
Zoo'n meisje, dat netjes je boeltje reddert, en dat een beetje smaak heeft, zoo'n beetje.... ik weet 't niet!.... ik weet 't niet!.... daar wat élan in zit, een beetje chic, een beetje savoir-vivre!.... en die 'n traan inslikken kan als 't noodig is.... Want die meisjes hier! Ba! als ze niet kijven, dan huilen ze.... of zeuren ze...."
Woord Van De Dag