Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 september 2025
Maar, dank zij den invloed van Mefodijewna op haar zuster en op haar schoonbroer, den hetman, zijn er, naar men zegt, al heel wat van hen vertrokken." "Vertrokken! En waarom? Hinderden die trotsche menschen dan iemand?"
Maar, God zij dank! wij hebben onzen weg gevonden; zooals men bij ons zegt: ofschoon de bespanning verkeerd is, gaat het rijtuig toch regelrecht naar de markt." "Zoo," antwoordde Mefodijewna, "hebben jullie veel gereisd! Welnu, als straks de dienst afgeloopen is, ga dan naar den hetman toe, en vraag of hij niet een paar liederen wil hooren. Aan mij moet ge uw reis vertellen."
"Wel, de vrouw van den schoonbroeder van onzen hetman, Mefodijewna," antwoordden verscheidene stemmen hem. "Mefodijewna!" herhaalde de oude zanger. "Bij ons hoort men nooit over haar spreken. Staat zij bij onzen hetman en zijn vrouw in de gunst?" "Dat zou ik denken!" antwoordde iemand. "Zij hoeft maar een vinger te verroeren, en alles geschiedt overeenkomstig haar wensen!" "Zoo!
De bloempot was zoo hoog en het kind zoo klein, dat zij haar geheel voor den hetman en zelfs voor den Russischen heer verborg. Het kind haalde uit haar mouw een dolk te voorschijn en stopte dien heimelijk in den zak der schoonzuster. Zag Mefodijewna die beweging? Haar gelaat verried niets. Haar groote oogen staarden in de ruimte, en zij was geheel in de muziek verdiept.
Het zou zeker meer op zijn plaats zijn in de schoone handen van deze rijke dames dan in de mijne; maar toch zal het in de mijne blijven." "Ik heb je in de gaten," dacht de Russische heer; "je bent een slimme kwant, je hoopt mij af te zetten, en je denkt, dat ik je zoo maar een aanzienlijke som zal aanbieden om je luit aan de voeten van de schoone Mefodijewna te kunnen neerleggen.
Mefodijewna herkende het kleine meisje, dat haar den rooden zakdoek had ter hand gesteld, en dat zij had uitgenoodigd, op het kasteel te komen. Met den elleboog op een grooten bloempot leunende, waarin een zeldzame plant groeide, gaf zij aan Maroessia een wenk om bij haar te komen.
Mefodijewna vestigde, hoe verre zij ook verwijderd mocht zijn, zoo'n fellen blik op den hoveling, dat deze de oogen neersloeg, terwijl een vluchtige blos zich op zijn gelaat vertoonde. "Je luit is een zonderling iets," zei de Russische heer tegen den zanger, om het gesprek op iets anders te brengen. "Het is geen gewoon instrument. Weet je dat wel?
Maar neen, zij zweeg, en indien zij leed, dan wilde zij toch zeker haar verdriet niet mededeelen aan hen, die zij liefhad. Haar groote vriend wisselde een blik met Mefodijewna. Het oogenblik om te spreken was gekomen. Terwijl hij de hand op den schouder van Maroessia legde, wekte hij haar uit haar gedachten en vestigde haar aandacht op een slede, die ingespannen voor de deur stond.
"Ontneem mij den moed niet, dien vader zelf mij heeft bevolen, den moed, dien ik nog noodig heb, en dien ik moet hebben en zal hebben tot aan het einde. Vertel liever eens, waar is Mefodijewna, onze Mefodijewna, die zooveel van u hield? Waar is de vrije Ukraine?" Tsjetsjewiek viel haar in de rede. "Ja, waar is Mefodijewna?" Zijn hoofd viel somber op zijn beide handen.
"Ik heb hem eergisteren ontmoet," vertelde een oude vrouw. "Zijn voorhoofd was toen diep gerimpeld." De aankomst van twee andere personen maakte, dat de oude vrouw niet voortging. "De schoonzuster van den hetman," fluisterde men van alle kanten. "Mefodijewna," zei er een tegen den ouden zanger, terwijl hij hem aanstiet. Al had men hem dit ook niet gezegd, dan zou deze dat toch wel vermoed hebben.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek