Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
En zoodra er tegen het eind van den avond in de "studeerkamer" stoelgeschuifel kwam, een paar kletsjes met boeken opklonken en luider gepraat de meisjes hadden haar werk klaar en gingen binnen komen dan zei de Juffrouw dringend: "Kom, Marie.... gauw naar bed, kind!" en zij dreef haar de kamer uit, nam schielijk en steelsgewijs nog wat rommel weg, die er op tafel was komen te slingeren.
"Marie is alleraardigst," plagt ik uit te roepen, zoo dikwijls ik in den verleden zomer op den huize Duin en Dal gast was geweest; maar gister bewaarde ze mij wel voor de verzoeking het nog eens te doen.
Dan zullen wij de tafel wel dekken. Ziet u, ik weet nog niet zoo precies waar alles staat. Goed, best, Fine, ga maar. Fine keerde terug naar de coteletten en Emilie maakte de muurkast open, waarin het servies stond. Marie, help me dan toch, in plaats van met die bloemen te staan zeuren!
Ten minste, als je ons niet liever kwijt bent... Wel neen!... Je weet wel beter, nietwaar... Die Lili is ook zoo ongezellig om alleen beneden te gaan zitten... Lili antwoordde niet; het was immers niet haar beider gewoonte des namiddags op haar kamer te blijven, en Marie zelve was ongezellig dit te doen.... Is het een geheim wat je schrijft? vroeg Freddy met een blik naar de beschreven vellen.
Een ieder lachte en zij gevoelden zich allen zeer opgewekt, in een humeur om veel plezier te hebben, de meisjes in haar eenvoudige katoenen japonnetjes, de jongelui in hunne lichte zomerpakken met strooien hoeden. Cateau, wil je kersen? vroeg Marie, en er reisde een handvol naar Cateau toe. Deel dan met Jan. O, ik zal het mijne wel krijgen, riep Jan met zijn brutale stem.
Zoo; nu is het goed, mijn jongen." "Ik zal het doen, maar zeg mij dan eerst wat het is, Marie." "Neen, Tom. Je weet als ik zeg dat het mooi is, dan is het mooi." "Op je woord van eer Marie. Goed, dan zal ik het er wel zien in te pompen."
Wat bedoelde de Juffrouw? Toen kleurde juffrouw Jonkers nog sterker; er kwam een groote bevreemding in haar en een verlegenheid tegelijkertijd. Zonder iets meer te zeggen ging ze heen. Een kwartiertje na twaalven werd het zwijgende huis plotseling vol drukte van praten en voetengerucht; de meisjes hadden gebeld, Marie moest open doen; dadelijk daarna kwam "meneer" met Herman uit school.
Heb je niets van hem gehoord,” vroeg Marie tragisch; en toen Frits op een ietwat weemoedigen toon in zijn stem antwoordde: „Niets, beste, niemendal,” zuchtte ’t lieve vrouwtje diep en smartelijk, terwijl ze zei: „Arme lieveling! Als hem maar niets overkomen is.” Frits zweeg, hoewel een zwart vermoeden, een duister voorgevoel, dat de cavalerie wel meer van de zaak zou weten, in zijn hart opdoemde.
En plotseling zag zij, in de altijd wijdgeopende oogen van Felix op den schoot van Marie tegenover haar, Jozef weêr, zoo als zij hem dien vorigen avond in zich had opgenomen. De herinnering aan het verdriet week, week al in een ver verschiet en daalde door haar achterhoofd naar beneden.
Sprotje voelde het als een groote onderscheiding en dat was het ook. Juffrouw Jonkers was haar bizonder goed gezind. Dit kind maakte zich niet toe als de andere wurmen, die ze wel in huis had gehad.... die pikten al den derden dag van de week.... die bleven met 't smeer van 'r kleeren kleven op de stoel, waar zij zaten.... Maar Marie.... Zij was zoo dankbaar vaak!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek