Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 17 mei 2025


Jozef was nog aan 't spelen, toen Marie binnenkwam om klaar te zetten. Hij speelde gauw een paar slot-akkoorden, stond op, met éen knippenden blik op Marie, waarin hij het laatst over haar nadacht, stak zijn handen in zijn broekzakken, keek op Mathildes werk die voortdurend zat te naayen.

Herinnerden Paul en Freddy zich nog, dat Lili vroeger De Woude niet had kunnen uitstaan? Nu wilde Lili daar nooit van hooren; haar heugde het volstrekt niet, zeide Marie. O Lili werd boos, wanneer men er een woord van repte! Het was een juweel van een villa, waar Paul en Freddy woonden.

En ik verhaalde hem, dat ik vader noch moeder meer had, en toen reikten wij elkander boven bij de molenbrug de hand en zeide hij: 'goeden nacht, Marie! Wij spraken niet meer, maar stonden langen tijd zwijgend naast elkander, tot ik op eens zoo hard ik kon over de brug naar huis liep." "Hoe waart gij toen te moede, tante?"

"Alles liever dan de doode zee van uwe fatsoenlijke kerken, Marie. Dat is waarlijk te veel van iemand gevergd. Eva, gaat gij wel gaarne mede? Kom blijf tehuis en speel met mij." "Dank u, Papa, maar ik wilde liever naar de kerk gaan." "Is dat dan niet schrikkelijk vervelend?" zeide St. Clare.

"Maar.... ze zijn van adel!" antwoordt mevrouw op tooneeltoon: "en, dat doet haar de wereld gemakkelijk trotseeren. De adel geeft een verhooging, een glans. Je kunt het dadelijk zien dat iemand van adel is, zelfs de freules Blankenberge...." "Och omdat je 't weet Marie! maar anders, waarachtig...." "Weten! weten!! Nee, ook zonder dát zou men 't zien.

Verbeeld je! antwoordde mevrouw lachend, terwijl zij in haar peignoir achter een stoel bleef staan; je bent even oud als Marie, drie-en-twintig, niet waar? Ja mevrouwtje, maar ik ben niet zoo bedorven geweest als Marie en Lili worden, en ik geloof, dat ik het me toch zoo goed zou hebben laten welgevallen!

U hebt zooeven zelf gezien, hoe hartelijk de predikant begroet is geworden." Om vijf uur kwam de dominee met zijn vrouw en dochtertjes, twee allerliefste, blonde krulkopjes, Marie en Betsy; de eerste telde acht, de tweede zeven jaar. Een kwartier later kwam ook mijnheer Sievers, die door het leiden van de namiddag-godsdienstoefening, niet eerder had kunnen komen.

Als men de bessen heeft gewasschen en laten uitdruipen, legt men ze in een keulschen pot, waarin nooit vet is geweest, met lagen suiker en kaneel, met een ruime hand er tusschen gestrooid. Men zet een passend schoteltje op den pot, en laat ze zoo au bain marie koken tot zij zacht zijn. Aardbeziënsoep.

Maar als hij een lang gezicht wil zetten, temende preeken houden en de Schrift er bij aanhalen, dan begin ik te denken dat hij niet van de beste soort is." "Gij oordeelt zeer liefdeloos," zeide Marie. "Wel," hervatte St.

Kom je dan om een uur of vier van middag nog eens te-rug, Marie? Ja zeker mevrouw, zeker. Mathilde hield er niet van in haar tegenwoordigheid door de menschen beklaagd en achter haar rug bepraat te worden. Daarom wilde zij geen visites hebben. Altijd werden de kennissen wechgestuurd met de boodschap, dat mevrouw belet had, dat mevrouw te ziek was. Mathilde wilde alleen zijn met haar ziekte.

Woord Van De Dag

vuistdreigend

Anderen Op Zoek