Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 mei 2025
Marie had al de bloemen voor de vierde maal uit den rand van het lampje genomen, daar zij ontevreden over haar werk was. Emilie was onrustig en zette haar hoed op. Waarom heb je het nu niet gelaten? klaagde zij. Het is al zoo laat. We zullen nooit wegkomen op die manier. Marie's vingers tooverden opnieuw met de bloemen en zij slaagde ditmaal. Emilie beefde van opgewondenheid. Netjes!
Zoo gij vergeet van dat Zwevende Scaec en talmen blijft in de queste, door u op u genomen als ridderplicht, zal ik zelve, uw Koning, mijn goede ors bestijgen en ter queste tijgen: dat zwere ik bij mijn krone en bij den rijken God van Hemelrijk, Marië's Kind, die voor ons geboren werd!" Er ruischte een verbazing de zale door!
Hij was de overwinnaar der goede stad Leiden. De nood werd zoo sterk in Marie's woning, dat zij ging bedelen om brood. Zij stond temidden van hen, wien zij vroeger gegeven had. Een hunner zeide tot haar: "Gaat naar uw zuster, die heeft nog brood genoeg. Ons wil ze niets schenken, doch u natuurlijk wel." "Mijn zuster heeft geen brood, want zij heeft alles gegeven. "Geloof dat niet!
Zijn uiteenzetting dat de koe slechts een machine om melk te winnen was, scheen haar verdacht en zijn redeneeren over de verschillende soorten van voeder begreep zij niet, terwijl zij Marie's handelwijze om de bruine en de zwarte koe wat meer te eten te geven duidelijk, eenvoudig en van goed gevolg had bevonden. En wat de hoofdzaak was: zij wilde nu van Kitty spreken.
O wil nooit op uw tocht Een, die u zoo liefheeft, vergeten." en toen strooide ze de rozenbladen op Juffrouw Marie's hoofd. De gasten lachten, maar Juffrouw Marie werd buiten zich zelf van drift. Zij zag er uit, alsof zij de gravin de oogen wilde uitkrabben. "Je bent een slecht mensch, Märta Dohna" riep ze. "Geen eerlijke vrouw moest meer met je omgaan." Maar nu werd gravin Märta ook boos.
Zij liet haar zwarte oogen over dat eenzame, kleine menschje gaan en haar melodische stem streelde haar ooren. Ze kocht gordijnen van haar. Ze kon daar op Borg niet leven zonder geknoopte gordijnen voor alle vensters en op al haar tafels moest ze een paar van juffrouw Marie's geknoopte kleedjes hebben. En toen vroeg ze haar gitaar te leen en zong voor haar van vreugde en liefde.
Fine had zeker een soort welkomstgroet geuit! En van wie is dat rijtuig, Fine? Dat rijtuig, dat voorstaat.... Zij hoorden niet wat Fine antwoordde, want Fine sprak altijd gedempt, op een deftigen toon. Maar Emilie's en Marie's vertwijfeling was geweken en zij gierden nog slechts in stilte over hare komieke vlucht achter het gordijn.
Zij had ook gelezen van Lancelot en dat hij een trouw ridder steeds der koninginne Guenever gebleven was meer reeds dan tien lange jaren, en Ysabele hoopte, dat, als Koning Clarioen haar gemaal werd, Gode van Hemelrijk, Sint Marië's Kind, haar ook wel zulk een lieven, dapperen hoofschen, trouwen ridder zoû jonnen. Zij was vol vertrouwen op toekomst.
Zoo als hij tien jaren geleden ook tot Camelot gekeerd was, met Scaec en Jonkvrouwe beiden, lace, zijne eerste Ysabele, die verscheiden was met Sinte Marië's gratië...
Marie intusschen had niet kunnen voortlezen en zij ging naar boven, ten einde Lili te zoeken. Zij vond haar snikkende op haar bed neêrgezonken, met haar schokkend hoofd in de kussens verborgen. Lili! riep ze zacht. Lili schrikte toen zij Marie's stem herkende. Och, laat me! riep ze ongeduldig uit, als wilde zij niet anders dan eenzaam en ongelukkig zijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek