United States or Bhutan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Marcussen kwam dus op een dag half lachend en half verbluft bij den professor binnen met een paar wissels in de hand. "Nu zal ik u eens wat moois vertellen, Professor! Rasmus komt terug van de bank van Christensen met de boodschap, dat de Fortunawissels tegen contanten moeten worden ingewisseld." "Welnu Marcussen, dan wisselen wij ze in. Christensen is werkelijk belachelijk met zijn angst."
Maar Maarten liep er over te denken of hij toch niet dom gedaan had door niet ronduit te vragen op welke rente hij rekenen kon. 't Was niet gemakkelijk uit te maken van wie het idee van 't groote arbeidersfeest op de fabriek was uitgegaan. Marcussen had eens tegen consul With gezegd, dat in den herfst de fabriek tien jaar had bestaan.
Makelaars en agenten kwamen binnen en spraken met Marcussen; er werden orders naar de fabriek gezonden en de kassier zat achter zijn hekje, de menschen kwamen en gingen met geld. Maar de kleine Rasmussen kroop ineen in een hoek en staarde onafgebroken naar Marcussen.
't Was een allerwonderlijkste algemeene vergadering geweest. Na een vlug en kort financiëel overzicht, door Marcussen geschreven, had Prof. Lövdahl zijn spijt betuigd te moeten meêdeelen, dat de fabriek dit jaar geen winst gemaakt had.
Daarop nam hij na een oogenblik nadenken alle telegrammen in één hand, ging het kantoor van den professor binnen, sloot de deur achter zich en trok de portière dicht. Carsten Lövdahl had voor 't venster in den tuin staan kijken; hij wendde zich heftig om en zei: "Wat is er? Marcussen!" 't Gezicht van den professor was bijna aschgrauw en de oogen lagen hem diep in het hoofd.
De oude Steffensen antwoordde: "nee niks, padetout!" en de anderen hadden grooten lust hetzelfde te doen; maar toen zagen we allemaal, dat Marcussen een streepje in zijn boekje zette, en dat moest zeker beteekenen, dat Steffensen den langsten tijd op de fabriek geweest is." "Och onzin!
Booze tongen beweerden, dat die liefhebberij van den consul hieruit ontstond, dat hij alleen onder zijn meesterlijke verkleedingen zich des avonds wat kon vermaken; daar zijn vrouw "de strijkplank" genaamd hem scherp in 't oog hield. En dat was noodig; want de naam van Consul With was bijna nog erger dan die van Marcussen.
Toen Marcussen den volgenden dag in het kantoor van den chef geroepen werd door de electrische bel, riep de professor hem opgeruimd toe: "Je hadt gelijk, Marcussen! De dominé is hier geweest met het geld."
Marcussen luisterde verwonderd naar deze uitbarsting, maar hij was 't er trouwens volkomen meê eens; hij ook voelde zich beleedigd in zijn zaak; en toen de professor zweeg, stelde hij voor, dat ze heel kalm Rasmus weer naar de bank terug zouden zenden, met de boodschap, dat het nu niet schikte deze papieren in te wisselen.
Vervallen papieren met nieuwe af te doen, die er uitzagen als deugdelijke stukken, naar links en rechts te trekken, de steeds toenemende schuld in voortdurenden omloop te houden, wat den indruk maakte van een sterken omzet dat was juist een werkje voor Marcussen.
Woord Van De Dag