Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 mei 2025
De Heilige Alliantie had op 't Congres van Aken beslist, dat zijn gevangenis ook zijn laatste rustplaats zou wezen. Op de smeekbede van Madame Mère om over het stoffelijk overschot van haar kind te mogen beschikken werd niet eens geantwoord. Zelfs voor het lijk van den grooten doode scheen men in Europa nog vrees te koesteren.
Watkins was, evenals alle andere zoogenaamde pachters in dit gedeelte van Zuid-Afrika, eerder een herdersbaas, een veefokker, een eigenaar van kudden runderen, geiten en schapen te noemen dan de bestuurder eener landbouwonderneming. Mr. Watkins had intusschen nog niet geantwoord op het verzoek, dat door Cyprianus Méré zoo beleefd, maar ook zoo duidelijk mogelijk uitgesproken was.
En op een vroolijke wijs zong zij: J'ai faim, mon père. Pas de fricot. J'ai froid, ma mère. Pas de tricot. Grelotte, Lolotte! Sanglote, Jacquot. Toen zij dit couplet gezongen had, riep zij haastig: "Gaat ge soms naar den schouwburg, mijnheer Marius? Ik ga er dikwijls heen. Ik heb een jongen broeder, die een vriend der acteurs is en mij soms kaartjes geeft.
Er eene kort daarop gevolgde proefneming stelde hem geheel in het gelijk." "Maar, mijnheer Méré," vroeg het jonge meisje, "als het diamant slechts kool is, waarom is het dan zoo duur?" "Omdat het zeer zeldzaam is, mejuffrouw Alice," antwoordde Cyprianus, "en omdat het nog maar in zeer kleine hoeveelheden in de natuur aangetroffen wordt.
"Ik vraag u in gemoede, wat Europa zich met deze Afrikaansche landstreken te bemoeien had? "Engelsche onderdanen! maar mijnheer Méré, dat wilden wij niet zijn! Toen, overwegende dat Afrika wel groot genoeg zou zijn om ons een vaderland in vollen eigendom te verschaffen, verlieten wij de Kaapkolonie, om in de wilde binnenlanden, die zich ten noorden van ons uitstrekten, binnen te dringen.
Watkins nam zijn pijp uit den mond, spoog met eene poging van voornaamheid op den grond, hief het hoofd op en vroeg terwijl hij een scherpen doordringenden blik op den jonkman wierp: "Mijnheer Méré, hebt gij haar wellicht daarover gesproken reeds?" "Waarover gesproken?.... Tot wie?" "Wel wat gij straks zeidet.... tot mijne dochter?"
Cyprianus was onbewust, maar door een onweerstaanbaar gevoel gedreven, blootshoofds zijne hut uitgestormd en liep het jonge meisje achterna: "Juffrouw Alice!...." "Mijnheer Méré?...." Thans stonden zij, terwijl de opkomende zon hen bescheen, vlak tegenover elkander op den weg, die rondom de hoeve voerde.
"Goed beschouwd," hernam hij, "is het mogelijk, dat gij gelijk hebt, en gij spreekt als een degelijke, brave kerel, die gij ook zijt, mijnheer Méré! Ja!.... als ik de zaak goed overdenk komt het mij voor, dat wij ons wel verstaan zullen. Waarom zoudt gij eene buitensporige menigte diamanten maken? Dat zou uwe uitvinding verkleinen, onder den voet brengen!
Een bevallige verschijning evenwel liet zich herhaalde malen te midden der droomen van den jongen geleerde bespeuren en die verschijning zeide hem dat hij nog niet moest wanhopen. "Waarachtig, ik moet vertrekken," sprak Cyprianus Méré den volgenden morgen tot zich zelven, terwijl hij bezig was zijn morgentoilet te maken. "Ja, ik moet Grikwaland verlaten!
Welke bloemen 't meest....? Dat zag de kleine achterkamer wel, waar de stoelen verborgen zouden staan tot den dag dat le bon petit pére en l'ange mére, het feest zouden vieren met hun vier kinderen.... Ja vier, bien certes! car: deux et deux font quatre. Blanche en Virginie ontstelden er van. Had papa woorden gehad met den goeden vriend Le Pochon?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek