Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juli 2025
Welke bloemen 't meest....? Dat zag de kleine achterkamer wel, waar de stoelen verborgen zouden staan tot den dag dat le bon petit pére en l'ange mére, het feest zouden vieren met hun vier kinderen.... Ja vier, bien certes! car: deux et deux font quatre. Blanche en Virginie ontstelden er van. Had papa woorden gehad met den goeden vriend Le Pochon?
In het westen zag hij den met leien gedekten kerktoren van Braine-l'Alleud, die den vorm van een omgekeerde vaas heeft. Achter hem lag, op een hoogte, een bosch, en op den hoek van een dwarsweg, naast een vermolmden kruispaal met het opschrift: Ancienne barrière No. 4, lag een herberg, op welker voorgevel geschreven stond: Au quatre vents. Echabeau, café de particulier.
Pols begreep dat hij zich verkeerd had uitgedrukt; daarom het gesprek eenen anderen draai gevende, zei hij: "Mais c'etait la une fameuse bataille aux Tuilleries." "Morbleu," zeide de Zwitser, "c'etait un carnage; nous étions un contre quatre." "Dat was moordenaarswerk," riep Pols met verontwaardiging.
Elle est blonde, mon cher, et ses regards vainqueurs Allument l'incendie aux quatre coins des coeurs. Getuige het mijne!" "Een blondine? Dat verwondert me van jou!" "Ja ik heb genoeg van ivoor en ebbenhout, ik ga over tot de blondines." En al luchtsprongen makend, begon Rodolphe te zingen: "Et nous chanterons
Marcel verbrak het zegel en las. Bij de eerste woorden reeds begon hij te springen als een acrobaat en hief luidkeels het volgende lied, dat bij hem de hoogste graad van verrukking was, aan: "Y'avait quat' jeunes gens du quartier Ils étaient tous les quatre malades; On les a m'nés
Daar wij vier voorstellingen te Barcelona hadden te geven, waren wij in het hotel "Les Quatre Saisons" op de Rambla del Cantra afgestapt. 's Morgens aan ons ontbijt zien wij, dat twee bejaarde mannen zich vlak voor ons open venster posteeren, op wier gezicht hun nijpend gebrek te lezen stond.
De kapel van Lorette bestaat nog, en wordt ieder jaar met den 25 Maart druk bezocht. De landzaten spreken dichterlijk van den «Tijloozen ommegang,» omdat de tijloozen of de sneeuwklokjes in die dagen volop bloeien. Wij komen in Henegouw en bereiken eene wijd gekende herberg Les quatre Vents. Hier staan wij 130 meters boven den spiegel der zee.
Op 't achterdek klinkt vroolijk het orkest van "de gloeiende pook"; wals, mazurka en pas de quatre wisselen elkander af, luchtig en jolig draaien de paartjes rond, puffend van de warmte, met wangen rood en gloeiend van pret en vóór in 't logies der Javanen ligt Sariman, de jongen van den kommandant, te sterven. Niemand weet het, want niemand heeft opgemerkt, dat Sariman vroeg ter kooi is gegaan.
Dit genoegen misten onze reizigers in het Hôtel du Cygne te Lucern, daar dit logement ongelukkig niet in eene straat, maar aan het Lac des quatre Cantons is gelegen.
Soms is 't voor mijn oor alsof wals of "pas de quatre" maat houden met het stampen en dreunen der machine, met 't geruisch van 't water, dat opspat langs boeg en boord, vervloeiend tot een schuimend spoor achter 't schip, dat steeds onverpoosd voortstoomt, rustig zijn weg vervolgend, kalm en statig, als ware 't trotsch op zijn macht en bewust van de verantwoordelijkheid die het heeft.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek