Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juni 2025
De breede voetpaden, de hooge borstweringen langs de rivier met de daarop van afstand tot afstand geplaatste lantaarns, de bruggen van prachtige gehouwen steenen of ook van marmer: alles draagt er toe bij om u dien indruk van grootschheid, orde en regelmaat te geven, dien de voornaamste steden van Toskane aan de Medici te danken hebben.
Aan gene zijde dezer dichte menigte, in de straat du Roule, in de straat des Prouvaires, en in de verlenging der straat St. Honoré, was geen enkel venster verlicht. Men zag in het verschiet dezer straten de rijen afzonderlijke, steeds kleiner wordende lantaarns.
Het was hem, of alles in hem leefde en woelde, of alles in hem gespannen was, of hij scherper zag en hoorde, of hij de straten, wit van sneeuw, in den gelen glans der lantaarns, tot het einde met zijn blik kon doordringen, of hij vreemde trillingen in de lucht vernam, als een zonderlinge muziek. Nog nooit was zijn tred zoo licht geweest; in twee minuten had hij op het Voorhout kunnen zijn.
Ze stak de hand uit als om het glas wijn te grijpen, dat op tafel stond. In dit pijnigend oogenblik werd ze hevig bevreesd voor een flauwte hierboven, bij hem! maar ze bedwong zich met alle macht, hield zich staande en ging heen. Ze was door de stille, leege straten zoover gegaan, dat er geen lantaarns meer waren; ze merkte dat eerst toen ze struikelde en den weg niet meer zien kon.
De meeste fakkels en lampen waren reeds uitgegaan; uit de pekpannen steeg een dikke zwarte walm omhoog, waarin men de gele vlammen bijna niet meer kon onderscheiden, en alleen de gesloten lantaarns gaven nog een flauw licht. Het was dus in die met rook gevulde, akelige schuur somber genoeg.
Dicht gesluierd, met kleine papieren lantaarns in de hand, gleden zij stil van huis tot huis om hare vriendinnen te bezoeken. Maar in den nieuweren tijd is deze gewoonte, die formeel bij de wet was vastgesteld, in discrediet gekomen.
Maar het was zoo vervloekt donker de lantaarns waren uitgewaaid en ik zag haar niet meer. Ik wist niet meer wat ik doen zou. Toen zijn we naar het politiebureau op de Schelpkade gegaan, en vandaar zijn eenige nachtwachts haar gaan zoeken. Ze was in zulk een toestand... ik dacht, dat ze misschien een einde aan haar leven wou maken, en alles kon haar overkomen met dat helsche weêr.
Al deze kramen waren, in afwachting der inwoners die naar de middernachtmis zouden gaan, met kaarsen in papieren lantaarns verlicht, 't geen, zooals de schoolmeester van Montfermeil zeide, die op dit oogenblik in de herberg van Thénardier zat, een "tooverachtige uitwerking" deed. Daarentegen zag men geen enkele ster aan den hemel.
"Welnu," hernam Jean Valjean, "behoud dit geld dan voor uw moeder." Gavroche voelde zich bewogen. Hij had bovendien opgemerkt, dat de man die tot hem sprak geen hoed op had, en dit boezemde hem vertrouwen in. "Waarlijk," zeide hij, "is 't niet om mij af te houden van de lantaarns stuk te slaan?" "Sla alles stuk wat ge wilt." "Ge zijt een braaf man," zei Gavroche.
Bij den laatsten dijk, dien de vloed beneden Fort Lillo heeft gespaard, ziet Guy drie lantaarns op een lijn geplaatst en weet dus, dat zijn sloep hem daar wacht. Hij zegt eensklaps: "Gij hebt nu het ergste van den tocht achter den rug en zijt nog slechts een mijl van het landhuis verwijderd. Hoe heet het?" "Bella Vista," antwoordt de bootsmansmaat.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek