Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
Zij vond, als zij tot Jean Valjean sprak, den toon harer stem terug van toen zij een klein meisje was. Zij liefkoosde hem met lachjes. In de eetzaal was de tafel gedekt. Een illuminatie a giorno behoort noodzakelijk bij een groote vreugd. Nevel en duisternis worden bij gelukkigen niet geduld. Zij willen niet zwart zijn. Zij willen den nacht wel, maar geen duisternis.
Wat was de gang somber en bedompt met al die natte jassen en parapluies en overschoenen, en hoe druilig zag de boekenzaal er uit door het glimmerige glas. Zacht suisden de deuren dicht en weer open; de menschen liepen voorzichtig en bedaard, praatten met fluisterende stemmen en matte lachjes.
Vlei uws gelijken met uw zoete lachjes, En acht het mijn genade, en onverdiend, Een gunst, dat gij heelhuids van hier ontkomt; Dank hier mij meer voor dan voor alle gunsten, Die ik maar al te rijk'lijk u bewees; Doch toeft gij lang'ren tijd op mijn gebied, Dan gij behoeft om met den meesten spoed Ons vorstlijk hof te ontvluchten, dan, ik zweer het, Dan overtreft mijn gramschap ver de liefde, Die 'k ooit mijn dochter toedroeg of uzelf.
Zij die haar 't meest doen voelen Zijn zalig, gelijk ik thans, maar wie 't meest Haar voelen, zijn nog zaalger, na lang lijden, Als ik gauw zijn zal. Luister! Geesten spreken. Levens Leven! doen uw lippen Niet van liefde uw adem gloeien? Van uw lachjes, voor zij glippen, Brandt de koude lucht, dan vloeien Ze in die blikken waar wie lazen Zwijmen warrende in hun mazen. Kind van Licht!
Zij keerde dan haar gezicht bijna geheel naar het plafond. De lachjes kruiden op uit haar keel, lachjes, waarin de ha-klank rolde door haar mond, eerst in diepe toonen, later in hoogere toonen over haar lippen dansend, opkrinkelend tegen het plafond, waarop Mathilde heerlijke toekomst-beelden scheen afgeschilderd te zien.
Haar verhaal was steeds onderbroken geweest door nerveuze, schelle lachjes en bij de laatste woorden schaterde zij het luidkeels uit, terwijl haar gelaat zich verwrong, terwijl zij huilde van opgewondenheid. Er was geen woord van haar verhaal waar, maar zij geloofde er op dit oogenblik zelve aan. Stel je voor in een café.... in een café!! En toen....
Wij geuren En beuren Ons hoofdje u bij! Ons hoedde, ons voedde Met luchtjes en zuchtjes De wei! De wei! De wei! En haast er En blaast er Het windje nabij Daar draaien en waaien We als blaadjes en zaadjes Voorbij! Voorbij! Voorbij! Gaat zachtjes Met lachjes Ons hoofdje op zij Dan: zwijgende neigende Komen wij droomen Van Mei! Van Mei! Van Mei!
Het was door moord, door plundering, door brandstichting, door al de gruwelen van den burgerkrijg, dat zich dit laatste berucht maakte: het waren dans en feestvreugde en gejubel, waar onze Amsterdamsche Driemannen hunnen naam door vestigden. Het Romeinsche Driemanschap omschanste zich met krijgsvolk en bundelbijlen: het onze voerde de Muzen, de Lachjes en Gratiën in zijn stoet.
Ja, zeker zijn er zoo geweest; maar hunne namen staan alle op de grafsteenen, en hunne lieve lachjes, hunne hemelsche oogen en hunne vreemde manieren en uitdrukkingen zijn onder de begraven schatten van smachtende harten. In hoevele familiën hoort men de legende, dat al de goedheid en bevalligheid der nog levenden niets beteekenen bij de buitengemeene gaven van een of eene, die niet meer is.
Ja, Frits, ik zal 'm toch 's even gaan vragen ... Na eenige minuten kwam Jozef weêr binnen: Frits heeft doodeenvoudig de andere invitaties nog in zijn zak. Gemompel, lachjes, kwinkslagen, verschuiven van stoelen, opstaan, een geruisch en geschommel.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek