United States or Belgium ? Vote for the TOP Country of the Week !
De dringende toon ontstelde hem en, ofschoon hij de vermaningen van den dokter vreesde, betrouwde hij, met de hulp van God, op de ingevingen van zijne eigen gevoeligheid, en hij ging om Verlat binnen te laten. Deze kwam seffens. Hij stond in zijn zwarte jas. Zijn voorhoofd was hoog en wit. Hier! fluisterde Vere. Ze kuchte. Ze zei nog: Ernest.... Hare stem was oneindig zacht.
Och!.... Och.... kuchte Vere, gij gelooft.... Och!.... wat gelooft gij toch?.... De Hemel is barmhartig, mevrouw. O ja.... Ik heb u niet goed begrepen, mijn vriend. Ze herlei haar hoofd op het kussen, en hare dikke haarstrengen kleurden zwaar op de hooge bleekheid van haren hals.
Hy richtte zich met zekere fierheid omhoog op 't horloge-n-af, altyd kwart over vieren gaf aan longen, armen en beenen, aan gezichts- en nekspieren, de zoolang ontbeerde vryheid weder, en kuchte dat de Jordaan er van daverde. Die kuch was 'n jerichoosch trompetgeschal dat schetterend verkondigde: "de Kopperlith van déze buurt ben ik!"
Maar mijn boeken van vroeger, en dat is, geloof ik, een zuiver antwoord op uw vraag zijn een uiting van het levensinzicht, dat mij deed zeggen: "God, God, moeten er nu nog kindertjes komen?" en dat mij die heele procreatie-drang deed voelen als leed. Mijn gastheer kuchte droog en nam een grooten slok wijn.
Maar Lili! sprak mevrouw; als je het niet kan, is het toch ook wel vervelend voor hen. Ik was toch galanter in mijn tijd! zeide de oude heer. O, ik maak hun er geen verwijt van, zeide Lili; ik constateer alleen een feit! en zij kuchte.
Maar je slaapkamer is heel groot, je weet wel, die kamer naast de mijne. O, die is heerlijk, die herinner ik me! Leentje had er het licht aangestoken, en de deuren van het balcon stonden open, zoodat de koele zomeravondlucht binnenvlood. Eline kuchte even, toen zij binnentrad. Het is wat koel, ik zal sluiten, sprak mevrouw en zij sloot de deurvensters.
Zijn blonde hoofd een beetje gebogen, in zijn daagsch jasje, een breede versleten zwarten das onder een schoonen aan den hals rafelenden boord, kwam Marius met een linkschen stap binnen. Mevr ... hij kuchte, ... mevrouw, ik ben zoo vrij, om ... Ik dank u wel voor uw belangstelling, meneer Marius, gaat u even zitten. O, ... mevrouw ...
Zijn vriend Lammert was meegegaan, omdat hij in 't Noorden ook eens de wichten wilde zien, en hun gemeenschappelijk avontuur verbroederde hen. Ze liepen tot aan de boerderij. Alles was donker. Hilbert kuchte, floot, Lammert klopte tegen 't venster. 't Was zoo stil, als stonden ze voor een onbewoond huis. Lammert krabde zich 't hoofd.
Hij scharrelde het gevallen masker op, kuchte even, herzette zich, waar hij thuis hoorde, in zijn zwakpeuterend bedrog. Hij hernam dat woord met andere intonatie en verdraaide den eersten gedweeën indruk in de valsche waardigheid van een tweeden: Nu dan .... deed hij droef, ik zal dus gaan en wachten. Hij stond inderdaad weer recht, ofschoon hij pas op zijn stoel was neergezonken.
U zult wel gelijk hebben, het zal beter zijn dat Elsje niet meer hier komt." En met driftige haast begon zij de theebussen en trommels op de planken aan den muur te verschikken. Mevrouw d'Ablong wachtte even, kuchte en zei eindelijk: "Dan zullen wij nu maar heengaan, juffrouw. Ik dank u nog zeer voor uwe vriendelijkheid jegens mijn nichtje." De kruideniersvrouw keerde zich snel om.
Woord Van De Dag