zwakpeuterend

Bijgewerkt: 8 juni 2025

Hij scharrelde het gevallen masker op, kuchte even, herzette zich, waar hij thuis hoorde, in zijn zwakpeuterend bedrog. Hij hernam dat woord met andere intonatie en verdraaide den eersten gedweeën indruk in de valsche waardigheid van een tweeden: Nu dan .... deed hij droef, ik zal dus gaan en wachten. Hij stond inderdaad weer recht, ofschoon hij pas op zijn stoel was neergezonken.

Herman Teirlinck - Het ivoren aapje : Een roman van Brusselsch leven