Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
NORA. Kristine! En ik die je niet herkende! Wat ben je veranderd, Kristine! MEVR. LINDE. Ja, dat ben ik zeker. In negen ... tien lange jaren.... NORA. Is het al zóó lang geleden dat wij elkaar gezien hebben? Ja ... dat moet wel. Och, de laatste acht jaren zijn zoo'n gelukkige tijd geweest! En ben je nu ook hier in de stad gekomen? Die heele lange reis in den winter ... dat is een dapper stuk.
Daarom kan ik niet langer bij je blijven. HELMER. Nora! Nora! NORA. Ik ga nu dadelijk weg. Kristine zal mij voor van nacht wel logeeren.... HELMER. Je bent niet wijs! Ik permiteer het niet! Ik verbied het je! NORA. Het helpt nu niet meer of je mij iets verbiedt. Ik zal meenemen wat van mij zelf is. Van jou wil ik niet hebben, noch nu noch later. HELMER. Maar dat is krankzinnigheid!
MEVR. LINDE. Nora ... het is Krogstad die je het geld geleend heeft! NORA. Ja, en nu komt Torwald alles te weten. MEVR. LINDE. O, geloof mij, Nora, dat is voor jullie allebei het beste. NORA. Er is nog veel meer dan je weet. Ik heb een valsche handteekening gemaakt. MEVR. LINDE. Groote hemel...! NORA. Nu wil ik je één ding zeggen, Kristine, jij moet mijn getuige zijn.
Hij is met ingang van het nieuwe jaar aangesteld, en dan krijgt hij een groot salaris en veel percenten. Wij kunnen dan heel anders gaan leven dan tot nu toe ... net zooals we willen. O, Kristine, ik voel me toch zoo luchtig en gelukkig! Want het is toch maar heerlijk om heel veel geld te hebben en heelemaal geen zorgen daarover. Vind je ook niet?
MEVR. LINDE. Toen je hem aan me voorstelde, zei hij dadelijk dat hij mijn naam hier in huis dikwijls gehoord had; maar later merkte ik, dat je man er heelemaal geen idee van had wie ik eigenlijk was. Hoe kon dan dokter Rank...? NORA. Jawel, dat is toch heuschwaar, Kristine. Zie je, Torwald houdt zoo ontzettend veel van mij; en daarom wil hij mij heel alleen hebben, zooals hij zegt.
Morgen als ik weg ben zal Kristine hier komen om in te pakken wat ik van thuis heb meegebracht. Dat moet mij opgezonden worden. HELMER. Voorbij ... voorbij! Nora, zal je nooit meer aan mij denken? NORA. Ik zal wel heel dikwijls nog denken aan jou en de kinderen en dit huis. HELMER. Mag ik je schrijven, Nora? NORA. Neen ... nooit. Dat sta ik je niet toe. HELMER. Maar, ik mag je toch zenden....
Wel? Ik heb hem gesproken. NORA. En...? MEVR. LINDE. Nora ... je moet je man alles zeggen. Ik wist 't wel. MEVR. LINDE. Je hebt niets te vreezen van Krogstad; maar zeggen moet je 't. NORA. Ik zeg niets. MEVR. LINDE. Dan zal de brief het doen. NORA. Dankje, Kristine: ik weet nu wat mij te doen staat. Sst!... Wel, mevrouw, heeft u haar nu bewonderd?
MEVR. LINDE. Neen ... niets. NORA. Ook geen kind? MEVR. LINDE. Neen. NORA. Dus heelemaal niets? MEVR. LINDE. Zelfs geen droefheid of gemis om op te teren. Maar Kristine, hoe is dat mogelijk? Ja dat gebeurt soms wel eens, Nora. NORA. Zoo heelemaal alleen! Wat moet dat droevig zijn voor je. Ik heb drie schatten van kinderen! Ik kan ze je nu niet laten zien; ze zijn uit wandelen met de meid.
Ik heb ook iets om trotsch en blij over te zijn. MEVR. LINDE. Daar twijfel ik geen oogenblik aan. Maar hoe bedoel je dat? NORA. Spreek zachtjes. Verbeeld je dat Torwald het eens hoorde! Hij mag het om niets ter wereld hooren ... niemand mag het weten. Kristine; niemand dan jij.... MEVR. LINDE. Maar wat is het dan toch? NORA. Kom eens hier. Weet je, ik heb ook iets om trotsch en blij over te zijn.
DE KINDERMEID. Ja, daar zal zoo waar niemand op het heele bal zijn zoo prachtig als mevrouw Nora. O, als ik maar durfde uitgaan. Als er maar niemand kwam. Als er thuis in dien tijd maar niets gebeurde. Och ik zeur; er komt geen mensch. Alleen maar niet denken. Mijn mof opborstelen. Mooie handschoenen, mooie handschoenen. Jaag het weg! NORA. O, ben jij het Kristine.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek