Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 mei 2025
Vooruit moet gij eenigszins overleggen, wat gij schrijven gaat en hoe gij uwe gedachten zult inkleeden. Vooral dit laatste is zeer gewichtig, want onoverlegde brieven, in de eerste opwelling van woede en drift geschreven en vol beleedigende uitdrukkingen, hebben al heel wat verdriet en kommer veroorzaakt.
Gewoonlijk opgeruimd en kalm, werden zijn ronde en frissche gelaatstrekken slechts zelden aangedaan door kommer of verdriet.
Machteld weende en deelde haren kommer mede aan hare gezellinnen.... «Arme, genadige graaf,» zuchtte Anneken, «hoe diep ongelukkig moet hij wezen.» Toen nam het meisje een kort, doch moedig besluit. Zij zou zich naar den burcht van Oostcamp begeven, duisternis en storm trotseeren en den graaf geruststellen, terwijl hare moeder, vrouw Machteld verzorgen zou.
't Is den man aan te zien, dat hij een werkman is, die in behoeftige omstandigheden verkeert, want zijne kleeding is armoedig en zijn geheele uiterlijk verraadt kommer. Wat mag er toch wel in dat huisje geschieden, dat zoozeer zijne belangstelling boeit? Och, iets heel eenvoudigs en gewoons.
Op dit punt gekomen geraakte onze held verdiept in droefgeestig gepeins over zijn eigen kommer, die zijn hart zóó zeer vervulde, dat het ongevoelig werd voor het lijden van anderen. Eerst veel later zou hij dermate door de smart gelouterd zijn, dat hij zijn eigen verdriet genoegzaam op zijde kon zetten om oog en oor open te houden voor het leed zijner medemenschen.
MARCUS. Kunt gij niet gissen, wat zij van u wil? JONGE LUCIUS. Voorwaar, ik weet het niet en kan 't niet gissen, Tenzij een vlaag van waanzin haar beving; Want overmaat van smart, dit zeide mij Grootvader, kan een mensch waanzinnig maken; En 'k las ook wel, dat Hecuba van Troje Van kommer dol werd, en dit bracht mij angst, Hoewel ik weet, oom, dat mijn eed'le moei Mij even lief heeft als mijn moeder ooit, En nimmer, dan in woede, zou doen schrikken.
Immers zullen mij Het goede en de weldadigheid volgen Alle dagen mijns levens; En ik zal in het Huis des Heeren blijven Tot in lengte van dagen." O, wonder van vertroosting! Is 't leven van buiten een woestijn, van binnen is 't een paradijs. Gaat het hoofd toch een wijle onder kommer en zorg gebogen, dan fluistert de Heere ons in, wat in onderstaand vers zoo liefelijk staat uitgedrukt.
Ook de barones stond op en ging aan de groote, ronde tafel zitten. Nu viel het licht der lamp op een bleek, lief gelaat, dat duidelijke sporen droeg van veel kommer en lijden. Haar dochter, tegenover haar gezeten, had dezelfde trekken; op dit oogenblik straalden haar blauwe oogen van blijdschap; want in de gang weerklonk een vaste, vlugge, mannelijke tred.
Zoodat wij aldaar den ganschen winterschen nacht met groot gevaar, kommer en verdriet moesten overbrengen, en eindelijk toen de dageraad begon op te komen, en de wind begon te leggen, de schipper het schip herstelde met pompen en baleijen, zoo is het eindelijk daartoe gekomen, dat wij met ons gezelschap het schip hebben begeven, op het land gekomen zijnde, door het water heen geslobt, en zijn het alzoo door de genade Gods met het leven ontkomen.
En wanneer eindelijk, diep in den nacht, in de kroegen en danshuizen de laatste stuiver is verteerd en het laatste glas geledigd, dan keeren de kermisgangers, die voor een enkelen dag hun zorgen en kommer vergeten hebben, onder onbeschrijfelijk rumoer en getier naar hunne woningen terug.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek