Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 oktober 2025
Wenschende zijn onafhankelijken geest te toonen en zich daardoor naar boven aan te bevelen, had hij een hem aangeboden betrekking afgewezen in de hoop, door deze afwijzing een nog meer gunstige meening te winnen; maar het bleek spoedig, dat hij te koen had gerekend, want men sloeg voortaan geen acht op hem.
Toen Willem omtrent zes uren in den morgen de oogen heeft geopend, toen lag hij op de canapé, met een kussen onder 't hoofd en een deken over zich heen gespreid. Ha! Koen had best gezorgd; maar op z'n eigen kast, in z'n eigen bed, daar zou 't nog beter zijn. Weinige minuten later is Koenraads huisploert wakker geschrikt van het toetrekken der huisdeur.
Al die rijkdom kwam enkel en alleen van de kruidnagelen. De Heeren Zeventien wisten wèl waarom zij in hun instructie aan J. P. Koen schreven: "de eilanden van Banda ende Molucques zijn het principale wit waarnaar wij schieten." Dat schieten heeft Ternate, althans zijn vorsten,
Zij vluchtten niet voor ons, daar zij den mensch niet kenden, en ik zag er genoeg bij elkaar om eenige honderden schepen mee van leeftocht te voorzien. "Drommels," zei Koenraad, "het is gelukkig dat Ned Land niet bij ons is." "Waarom, Koen?" "Omdat die dolle harpoenier alles zou doodslaan."
Bijna gedurende den geheelen dag zijn zij werkzaam, opgewekt, onrustig en bij de hand, in tegenwoordigheid van den mensch niet zeer schuw, jegens Roofvogels koen en driest.
"Familie der weekdieren, klasse der koploozen, orde der schaaldieren," mompelde Koenraad. "Juist, geleerde Koen. Al de schaaldieren, die het parelmoer, namelijk die blauwe of blauwachtige, violette of witte stof, welke het binnenste der schelp bekleedt, afscheiden, zijn geschikt om parels voort te brengen." "De mossels ook?" vroeg de Amerikaan.
"Bravo Koen, bravo!" riep ik. "Mijnheer is wel goed." antwoordde Koenraad. "Zeker niet, mijn jongen; gij hebt daar een meesterstuk begaan om een van die vogels te vangen, en dat nog wel met de hand!" "Als mijnheer hem eens goed bekijken wil, zal hij zien dat er zooveel verdienste niet in steekt." "En waarom Koen?" "Omdat die vogel zoo dronken als een snip is." "Dronken?"
"Mijnheer," hervatte Ned, "veronderstellen wij eens het onmogelijke, dat namelijk de kapitein u heden de vrijheid aanbood, zoudt gij die aannemen?" "Ik weet het niet," antwoordde ik. "En als hij er bijvoegde dat het aanbod, dat u heden gedaan werd, nimmer weer herhaald zou worden, zoudt gij dat aannemen?" Ik antwoordde niet. "En wat denkt vriend Koen er van?" vroeg Ned Land.
"Dat spijt mij," hernam Koen; "ik zou van aangezicht tot aangezicht wel eens een van die inktvisschen willen zien, waarover ik zoo dikwijls heb hooren spreken, en die heele schepen naar de diepte kunnen slepen. Die beesten noemt men krakens...." "Kraak jij die noot zelf maar," zei de Amerikaan met een spottend gezicht. "Krakens," ging Koen voort, zonder op de aardigheid van zijn makker te letten.
"Over de visscherij zelf," vroeg ik, "of over de ongelukken die...." "Over de visscherij," antwoordde Ned Land. "Het is goed het terrein te kennen vóór men er zich op waagt." "Welnu, gaat dan zitten, vrienden, en ik zal u alles meedeelen wat het boek van Sirr er mij zelf van geleerd heeft." Ned en Koen namen plaats op een rustbank, waarna de eerste mij vroeg: "Mijnheer, wat is een parel?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek