Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 oktober 2025
Bij de eerste klokslag zet ik albur, bij de tweede gallo; die dan bewegen zijn de kaarten van de dooden, en die moet je met geweld in handen zien te krijgen. Heeft u kaarten bij u?" "Nee!" "Wat dan?" "Wel, heel eenvoudig: net zooals u voor hun 'de bank' houdt, hoop ik dat zij die voor mij zullen houden." "En als de dooden geen bank willen houden?" "Wat is eraan te doen?
Zou hij zich het haar ook hebben laten knippen." Met klokslag twaalf uur, toen Anna nog aan haar schrijftafel zat en juist haar brief aan Dolly sloot, deden zich gelijkmatige voetstappen in pantoffels hooren en Alexei Alexandrowitsch naderde haar, gewasschen en gekamd en met een boek onder den arm. "Het is tijd, het is tijd," sprak hij met zijn eigenaardig lachje en ging de slaapkamer binnen.
Soms geeft hij ons een kijkje in de rechtspraak dier dagen, in het huiselijk leven en de gewoonte om met Kerstdag zijne magen ten eten te noodigen, toont ons dat het verbod om 's avonds na klokslag zonder lantaarn uit te gaan toen reeds bestond of, verlevendigt zijn verhaal door het aardig weergeven eener tevreden stemming in een regel als deze: Dat halp den keyser in sijn merch .
DOM. MANDERS. Zou je nu misschien zoo vriendelijk willen zijn mevrouw te gaan roepen? Hm,... zoo ... ja! Welkom dominee. DOM. MANDERS. Goeden dag, mevrouw. Daar ben ik zooals ik u beloofde. MEVR. ALVING. Altijd op klokslag. DOM. MANDERS. Maar 't was moeilijk genoeg om weg te komen. Al die commissies en besturen waarin ik zit.... MEVR. ALVING. Des te vriendelijker van u dat u zoo vroeg komt.
Gewoonlijk kruipen zij met hetzelfde gekir des avonds bijna altijd op klokslag van zessen in een van hunne alleen met stroo gevoerde slaapplaatsen, die aan de zijde van het hok aangebracht zijn; zij vertoonen zich vóór 's morgens 6 of 7 uur niet weder: in den tusschentijd hoort men geen geluid van hen.
"God heeft zijn hand van Sicilië genomen," zeggen ze. "Allen, die het volk willen helpen, laat hij sterven." Den geheelen namiddag, den avond tot middernacht staan de menschen voor donna Elisa's huis. Precies klokslag twaalf verschijnt donna Elisa in de winkeldeur, en daalt van de trap. "Is hij gered?" roepen ze allen. "Neen, zijn toestand is nog hetzelfde."
't Barontje was het daar in 't geheel niet mee eens, had allerlei bemerkingen en bezwaren, bromde, pruttelde en werd gedubbel-arend, tot het ten slotte overwonnen als altijd het hoofd in den schoot lei en de uitnoodigingsbrieven liet rondbrengen. Klokslag twaalf, volgens onderlinge afspraak en traditioneele gewoonte, waren zij allen in de gelagkamer van Het Huis van Commercie vergaderd.
Vijf en twintig jaren lang was hij er elken Zaterdagavond, zóó trouw met den klokslag, als de souffleur in zijn hok; vijf en twintig jaren, in de eerste tien van welke het parterre-publiek, geregeld ééns in de week, en wel op zijn' avond in tranen zwom, bij de vertooning van een treurspel.
Het wordt intusschen steeds later en een paar schreden verder, op den hoek eener straat, jaagt een knecht uit de herberg het laatste troepje straatmuzikanten uiteen, dat eerst met klokslag twaalf hun versleten instrumenten laat rusten, om er des morgens al vroeg weder op uit te trekken.
Eenige minuten vóór het angelus komt een groot aantal vrouwen bijeen aan den oever der rivier onder aan de kade, die vrij hoog is. Geen man zou het wagen zich bij haar te voegen. Zoodra het angelus klinkt, wordt het geacht avond te zijn. Bij den laatsten klokslag ontkleeden zich al die vrouwen en gaan zij te water. Dan is 't een geschreeuw, een gelach, een helsch lawaai.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek