Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
Zich omwendende werd hij achter de dame een officier gewaar. "Dat zal zeker Wronsky zijn," dacht hij en om zich daarvan te overtuigen zag hij Kitty aan. Zij had Wronsky ook bemerkt en zag dadelijk naar Lewin om. Haar onwillekeurig opflikkerende oogen ontmoetten zijn treurige blikken. Hij werd overtuigd, dat zij dien man beminde en dat zoo zeker, alsof zij het hem met woorden had gezegd.
De andere onaangenaamheid, die in het eerste oogenblik zijn goede luim geheel scheen te zullen bederven, was, dat van al den mondvoorraad, dien Kitty hun zoo overvloedig had meegegeven, dat men had kunnen gelooven, dat zij dien in een week niet hadden kunnen verteren, niets meer was overgebleven.
Kitty wilde de bruine japon, die zij droeg toen Lewin haar hand vroeg, aan Douniascha geven, en hij stond er op, dat zij ze aan niemand zou geven en dat Douniascha de blauwe zou bekomen. "Maar denk je er dan niet aan, dat, daar zij een brunette is, de blauwe haar misstaan zou? Ik heb aan dat alles gedacht."
"Excuseer, dokter, dat heeft er niets mede te maken en 't is reeds de derde maal dat u er naar vraagt." De beroemde dokter was er niet door beleedigd. Toen Kitty zich verwijderd had, zeide hij tot de vorstin: "Ziekelijke prikkelbaarheid. Ik ben nu ook gereed...." En nu verklaarde hij haar, als de eenige denkende vrouw, op wetenschappelijke wijze Kitty's toestand.
Maar Kitty beminde hij nu in zulk eene mate, dat zijn vroegere liefde voor haar hem nu als onverschilligheid voorkwam. Stipan Arkadiewitsch bevond zich weder in geldverlegenheid.
"Beveelt wat u goeddunkt," dacht hij, "ik ben gelukkig, en wat gij ook beschikt, mijn geluk zal er niet meer of niet minder door zijn." Maar toen hij Stipans idee aan Kitty mededeelde, hoorde hij met verwondering, dat zij dit ontwerp niet goedkeurde en dat zij voor de toekomst wel bepaalde plannen had.
Het was hem, alsof hij noodzakelijk op een der dochters verlieven moest, hij wist maar niet op welke. Als student was Dolly zijn ideaal; die trouwde echter spoedig met Oblonsky. Nauwelijks was Natalie in de wereld gebracht, of zij trouwde met een diplomaat, Lwoff genaamd. Kitty was nog een kind, toen Lewin de universiteit verliet.
Kitty gevoelde, hoezeer die hartelijkheid van haar vader Lewin na het voorgevallene moest drukken; zij bemerkte, hoe koel haar vader eindelijk Wronsky's groet beantwoordde en hoe deze hem met goedhartigen twijfel aanzag, zich kennelijk moeite gevend te begrijpen, waarom vorst Tscherbatzky zoo onvriendelijk jegens hem was gezind en dit toch niet begrijpend.
"Maar de beleediging," bracht Kitty in, "de beleediging kan men niet vergeten." De herinnering aan het laatste bal, aan de pauze voor den cotillon kwam haar weer voor oogen. "Welke beleediging? Gij hebt toch niet slecht gehandeld?" "O, erger dan slecht, beschamend." "Wat noemt gij beschamend?" vroeg zij. "Gij hebt toch niet een man, dien gij onverschillig waart, beleden, dat ge hem bemindet!"
De vorst daarentegen vond alles in het buitenland afschuwelijk, hem was het Europeesche leven een gruwel; hij behield zijn Russische gewoonten en trachtte in het buitenland nog minder Europeesch te schijnen, dan hij in werkelijkheid was. Hij kwam mager, met hangende wangen, maar in de beste luim terug. Deze verbeterde nog meer, toen hij zag, dat Kitty weer geheel hersteld was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek