Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
Na het vertrek van den dokter keerde de moeder heel opgewekt tot haar dochter terug, en ook Kitty scheen veel kalmer. "Ik ben werkelijk heel gezond, mama," zeide zij; "maar als u op reis wil, welnu, laat ons dan op reis gaan." En wenschende over de ophanden reis verheugd te schijnen, begon zij over de toebereidselen te spreken. Kort na het vertrek van den dokter kwam Dolly.
Kitty werd met elken dag meer met haar vriendin ingenomen en ontdekte in haar steeds meer deugden. Toen de vorstin vernam, dat Warenka een fraaie stem had, drong zij haar op een avond haar te bezoeken en iets voor haar te zingen. Warenka kwam en bracht een muziekblad mede. De vorstin had ook den overste en Marie Eugenjewna met haar dochter uitgenoodigd.
Kitty zat op een laag stoeltje dicht bij de deur en had haar oogen strak op een hoek van het tapijt gevestigd, maar sloeg die nu met koelen somberen blik tot haar zuster op. "Ik wilde nog eens even met je praten," zeide Dolly. "Waarover?" vroeg Kitty snel, terwijl zij het hoofd verschrikt ophief. "Waar anders over, als over je kommer?" "Ik heb geen kommer." "Spreek zoo niet, Kitty!
Hij slaat het wel niet af, integendeel, Stiwa heeft hoop...." zeide Dolly en bleef in de deur staan. "Ik hoop en wensch volstrekt niets," zeide Anna. "Wat is dat? Kitty acht het zeker vernederend voor zich om mij te ontmoeten?" dacht Anna toen zij alleen was. "Wellicht heeft zij gelijk. Maar als het ook al waar is, mocht zij het mij toch niet toonen, zij, die op Wronsky verliefd is geweest.
Kitty hield haar hand vast en met een blik van hartstochtelijk smeeken en van nieuwsgierigheid vroeg zij: "Wat is het gewichtige, dat ons rust geeft? Gij weet het, zeg het mij!" Maar Warenka begreep de vraag in Kitty's blik niet. Zij was zich slechts bewust, dat zij nog naar madame Berthe gaan en om twaalf uur bij haar moeder voor de thee zijn moest.
Ik ... ik ... al wilde ik het ook, ik zou waarlijk niet weten wat en hoe.... Ik weet niets...." "Neen, deze oogen kunnen niet liegen," dacht de moeder en glimlachte over haar geluk en haar opgewondenheid. Kitty had den ganschen middag tot den avond een gevoel als een jong soldaat voor den veldslag. Haar hart klopte heftig en zij kon haar gedachten nergens bij bepalen.
"Neen, blijf toch, Dollinka!" zeide hij en ging om de tafel heen naar haar toe; "ik heb u nog zooveel te vertellen." "'t Zal wel niet veel bizonders zijn!" "Weet gij: Wesslowsky is bij Anna geweest. Zij wonen nu slechts zeventig werst van hier. En ik wil er ook bepaald heenrijden. Wassenka! kom eens hier!" En Wassenka ging naar de dames en nam naast Kitty plaats. "Och, toe! Vertel ons eens!
De Lewins en Tscherbatzky's behoorden tot oudadellijke familiën en hadden altijd in vriendschappelijke betrekking tot elkander gestaan. Dit verkeer werd nog vertrouwelijker in den tijd, dat Lewin de hoogeschool bezocht, waar hij met den jongen vorst Tscherbatzky, den broeder van Dolly en Kitty, studeerde.
"Wat deert je, Anna?" vroeg hij, toen zij eenige honderd stappen gereden hadden. "Dat is een slecht voorteeken!" antwoordde zij. "Kom nonsens! Gij zijt hier welbehouden aangekomen en dat is de hoofdzaak. Gij kunt niet vermoeden, hoezeer ik op je hulp reken! Wat ik al niet van je verwacht!" "Kent gij Wronsky reeds lang?" "Ja, ge weet toch zeker, hoe wij hopen, dat hij Kitty zal trouwen?"
Bij de Brobrischeffs is het altijd heel amusant, by de Nikitins ook, maar bij de Merschkoffs is het altijd heel vervelend. Hebt gij dat verschil tusschen het eene en het andere bal ook niet opgemerkt?" "Neen, meisjelief, voor mij zijn er geen amusante bals meer," sprak Anna, en Kitty zag weer in haar oogen die bizondere wereld, die voor haar was gesloten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek