Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
"Neen, zij zullen het je niet kwalijk nemen, daarvoor sta ik je in," antwoordde Kitty lachend. "Maar, Kostja, weet je, ik heb nog slechts vijftig roebel." "Dan moet ik nog iets van de bank halen. Hoeveel?" vroeg hij met een gebaar van ontevredenheid, dat zij kende. "Neen, wacht eens. Wij zullen daarover spreken. Dat verontrust mij.
Er waren maar twee zulke oogen op de wereld. Slechts één wezen was er, dat voor hem het kort begrip van alle leven en geluk was. Dat was zij, dat was Kitty. Hij begreep dadelijk, dat zij juist van het spoor was gekomen en naar Klekotok reed. En plotseling was alles, wat Lewin in dezen slapeloozen nacht gevoeld en gedacht had, verdwenen.
"En nu zie ik, als een bizonder geluk, de komst mijner moeder uit Petersburg te gemoet," had hij gezegd. Kitty had dit verteld zonder eenige beteekenis aan die woorden te hechten. De moeder begreep dit echter anders.
Nadat hij als in een droom twee maanden te Moskou doorgebracht en Kitty bijna dagelijks gezien had, zeide hij plotseling tot zich zelf, dat er niets van komen kon, en ging naar zijn goederen terug.
"Bets en ik gaan naar Kitty Briant om nog wat bloemen voor morgen te halen," zei Amy, een flatteusen hoed op haar flatteus krulhaar zettende, en zelf minstens even voldaan over het effect als de anderen. "Kom Jo, laat jij mij tenminste niet in den steek. Ik ben zoo uitgeput, dat ik zonder bijstand niet naar huis kan komen.
Daarom was hij zoo wrevelig geworden, toen Kitty van geld was beginnen te spreken; maar nu had hij geen tijd om daarover na te denken. Lewin kwam op tijd in de club, waar ook de leden en gasten verschenen. Sedert hij de universiteit verlaten en gezelschappen bezocht had, was hij in geen club meer geweest.
Kitty had onwillekeurig in madame Stahl eenige trekken opgemerkt, die haar bevreemden. Zij had, toen deze eens naar haar familie vroeg, een bijna spotachtigen glimlach op haar gelaat bespeurd, die haar verwonderde en krenkte.
Vorstin Tscherbatzky zeide, dat niet ongesteldheid, maar trots mevrouw Stahl terughield van den omgang met haar Russische landgenooten. Het jonge meisje daarentegen ging niet slechts madame Stahl ter hand, maar was, zooals Kitty bemerkte, bevriend met alle aanwezige erge zieken, trok zich hun lot liefdevol aan en bewees hun gaarne kleine diensten.
Hij moest toch begrijpen, dat men niet in een huis, waar zich een volwassen jonge dame bevond, kon verkeeren, zonder zich te verklaren. En hij! zonder verklaring was hij plotseling vertrokken. "Gelukkig, dat hij zoo wenig aantrekkelijks heeft en dat hij Kitty onverschillig is," dacht de moeder. Wronsky daarentegen beantwoordde aan al haar wenschen.
Anna zag haar met toegeknepen oogen aan en drukte lachend haar hand; maar toen zij bemerkte, dat Kitty's gelaat slechts met een uitdrukking van verwondering en twijfel haar lachen beantwoordde, wendde zij zich van haar af en begon opgewekt met de andere dame te spreken. "Ja, er is iets vreemds, duivelsch en verrukkelijks in haar!" zeide Kitty bij zich zelf.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek