Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
Haar gelaat straalde van vreugde, toen zij haar moeder in gesprek zag met de onbekende. "Nu, Kitty, uw lang gekoesterde wensch met mademoiselle...." "Warenka," liet deze volgen. "... bekend te worden, wordt vervuld," zeide de vorstin. Kitty bloosde van blijdschap en drukte lang en zwijgend de hand harer nieuwe bekende, die ze onbewegelijk in de hare liet liggen en den druk niet beantwoordde.
De vorstin, ofschoon het haar onaangenaam was den eersten stap tot kennismaking met madame Stahl te doen, won toch informaties omtrent Warenka in, en daar zij in geen opzicht iets bedenkelijks vernam, naderde zij zelf het meisje om met haar bekend te worden. Zij had daartoe het oogenblik gekozen, dat Kitty naar de bron was gegaan en Warenka bij een bakker inkoopen deed.
"Welk een uitdrukking heeft zij in de handen," dacht hij, zich de soirée van den vorigen avond herinnerend, die hij met Kitty had doorgebracht in een hoek van het salon bij een tafel. Hun gesprek was niet van het minste belang; zij vermaakte zich met haar hand, die op de tafel leunde, te openen en te sluiten, terwijl zij lachte om deze kinderachtigheid.
Zij kenden beiden het vooroordeel, dat wil, dat diegene der echtgenooten, wiens voet het eerst het tapijt betreedt, de werkelijke heerschappij krijgt in het huisgezin, maar noch Lewin noch Kitty herinnerden zich deze omstandigheid. De vreemdsoortige opmerkingen rondom hen ontgingen evenzeer hun aandacht. Een nieuwe handeling van den dienst begon.
"Neen, het is veel beter dat ik vandaag ga." Stipan Arkadiewitsch kwam niet thuis dineeren, maar had beloofd tegen zeven uur van zijn zuster afscheid te komen nemen. Ook Kitty was niet gekomen. Een brief van haar meldde, dat zij aan hoofdpijn leed. Dus aten Dolly en Anna alleen met de kinderen en de Engelsche gouvernante.
Marianne en Henriette het eerst, die, met Willy en Gustaaf, de Van Rijsseltjes en Memée hielpen uitklimmen, terwijl Cathérine naar Kitty vloog, die huilde. Zij kwamen druipnat te voorschijn, met bemodderde schoenen en handen, vuil van het natte zand van den Witten Kuil, terwijl het onophoudelijk druppelde van de verslapte randen hunner strooien hoeden.
Ik heb haar beleedigd.... Mijn God, help mij!" dacht Lewin en begaf zich naar de Française met de grijze haren, die op een bank was gezeten. Deze ontving hem als een oud vriend, terwijl ze lachend haar valsche tanden zien liet. "Ja, kinderen worden groot!" sprak zij, met de oogen op Kitty duidend, "men wordt ouder! Rijd toch maar door, houd u niet op. Rijdt mijn Kitty niet goed?"
Nu, ik smeek u, zeg mij ... Wacht, laat ons gaan zitten," zeide Kitty en zette zich op een bank neder; "zeg mij, vindt ge niets beleedigends in de gedachte, dat een man uw liefde versmaad heeft, dat hij met ..." "Hij heeft ze in het geheel niet versmaad; ik ben overtuigd, dat hij mij heeft bemind, maar hij was een gehoorzame zoon...."
Bovendien ontbrak het haar om de mannen te behagen te zeer aan datgeen, wat Kitty te veel had: aan den moeielijk beteugelden levenslust en het bewustzijn van eigen bekoorlijkheid. Zij was altijd bezig, hoewel met dingen, die volkomen van zelf spraken, zoodat men moest denken, dat zij in niets anders belang stelde.
Gedurende den aanval van haar moeder op haar vader bleef zij in stillen deemoed zitten, gelijk een dochter betaamt; maar zoodra haar vader weggegaan was, maakte zij zich op om Kitty te gaan troosten. "Ik had het u al lang willen zeggen, mama; weet u, dat Lewin, toen hij de laatste maal hier was, bij Kitty een aanzoek wilde doen? Hij heeft het Stiwa gezegd." "Hoe dan? Ik begrijp niet...."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek