United States or Djibouti ? Vote for the TOP Country of the Week !
En terwijl hij zijn bedaardheid herwon, nam Karenin kalm afscheid en reed naar zijn hotel terug. Toen het diner was geëindigd, wilde Lewin zich met Kitty naar het salon begeven, maar hij vreesde, dat hij haar door haar zoo blijkbaar het hof te maken lastig zou vallen.
Hier hebben we Sofietje; en het kleintje heet Kitty." Na deze optelling van zijn kinderen, schonk hij ze allen een glas malaga in, en liet zelfs de kleine Kitty daarvan proeven, die een leelijk gezicht zette, een uitwerksel dat den oorsprong van haar leven zeer vroolijk maakte.
Ik ken mij zelf nauwelijks.... Die zouden gaarne van dat vuile ijs hebben," dacht zij, toen zij twee knapen zag, die bij een ijsverkooper stonden, die van zijn hoofd een vaatje nederliet en met het einde van een handdoek zijn bezweet gelaat afwischte. "Heeft men geen bonbons, dan neemt men het voor lief met smotsig ijs. Zoo ook Kitty.
Onder deze quadrille werd niets van belang gesproken; slechts eenmaal maakte het gesprek eenigen indruk op haar, toen hij vroeg, of Lewin nog hier was en er bij voegde, dat hij hem zeer bevallen was. Maar Kitty verwachtte ook niets meer van de quadrille. Zij wachtte met een beklemd hart op de mazurka. Bij deze, dacht zij, moest zich alles beslissen.
"Heeft Kitty hem misschien afgewezen? Heeft zij u daar niets van gezegd...?" "Neen, noch van den een, noch van den ander; zij is te fier; maar ik weet, dat het alles door die...." "Denk toch eens aan, als zij Lewin afgewezen had! En ik weet stellig, dat zij dat niet gedaan zou hebben, als die ander er niet geweest was.... En die heeft haar nu schandelijk bedrogen...."
Haar neiging voor Kitty drukte zich in den wensch uit deze met Wronsky getrouwd te zien. Zij had Lewin, die zij bij het begin van den winter dikwijls bij Kitty had aangetroffen, nooit mogen lijden. Haar lievelingsbezigheid was hem in Kitty's bijzijn belachelijk te maken.
"Vorst Alexander Tscherbatzky," antwoordde mevrouw Stahl, terwijl zij haar hemelsche oogen tot hem ophief, waarin Kitty nu een zekere ontevredenheid meende te bespeuren: "ik verheug mij u te zien. Ik heb uw dochter zeer lief gekregen." "En met uw toestand gaat het nog steeds niet beter."
"Heden is het evenwel niet te vermijden," zeide Korszunsky. Op dat oogenblik trad Wronsky naderbij. "Nu, als het dan zijn moet, dan dansen wij!" zeide zij en legde dadelijk, zonder op Wronsky's groet te letten, de hand op Korszunsky's schouder. "Waarom is zij ontevreden op hem?" dacht Kitty, die opgemerkt had, dat zij opzettelijk Wronsky's groet voorbij zag.
Nog meer echter was zij ontevreden, toen zij eens bij gelegenheid van een bezoek bij madame Stahl een Catholieken priester aantrof en madame den geheelen tijd haar gelaat in de schaduw van de lampekap trachtte verborgen te houden. Van hoe weinig beteekenis deze kleine opmerkingen ook waren, hadden zij Kitty toch in verwarring gebracht.
Wat?" vroeg Kitty gejaagd: "Dat ik verliefd was op iemand, die niets van mij weten wil, en dat ik uit liefde voor hem zal sterven? En dat zegt nu mijn eigen zuster; zij meent dat ... dat ... zij ... in mijn leed deelt! Ik wil zulk een medelijden, zulk een veinzerij niet!" "Kitty, je zijt onrechtvaardig. Gij meent, dat ge beleedigd zijt, en valt mij nu aan...."