United States or Republic of the Congo ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Heden is het evenwel niet te vermijden," zeide Korszunsky. Op dat oogenblik trad Wronsky naderbij. "Nu, als het dan zijn moet, dan dansen wij!" zeide zij en legde dadelijk, zonder op Wronsky's groet te letten, de hand op Korszunsky's schouder. "Waarom is zij ontevreden op hem?" dacht Kitty, die opgemerkt had, dat zij opzettelijk Wronsky's groet voorbij zag.
"Een allerprachtigst bal," zeide hij, om slechts iets te zeggen. "Ja," antwoordde zij. Midden in den cotillon moest Anna, om een nieuwe door Korszunsky uitgevonden, gecompliceerde figuur uit te voeren, in het midden van den kring treden; zij nam twee heeren en riep Kitty en een dame tot zich. Kitty naderde haar en zag haar schuchter aan.
"De prinses helpt het bal opluisteren. Anna Arkadiewna, ik solliciteer om een walstoer," voegde hij er bij. "Gij kent elkander dus al?" vroeg de heer des huizes. "Wie ken ik niet? Mijn vrouw en ik zijn als de witte wolven: allen kennen ons!" antwoordde Korszunsky. "Een walstoer, Anna Arkadiewna!" "Ik dans niet, als ik het eenigszins vermijden kan," antwoordde zij.
"Zooals u beveelt," en Korszunsky walste langzaam recht door de verschillende groepen naar den linker hoek der zaal heen, terwijl hij telkens riep: "Pardon medames!
Kitty zag in zijn gelaat, dat zoo dicht bij haar was, en nog vele jaren later sneed haar deze blik vol liefde, waarmede zij hem aangezien had en die hij onbeantwoord had gelaten, met kwellende schaamte door het hart. "Pardon! Pardon! Walsen!" riep Korszunsky aan de andere zijde der zaal, en terwijl hij de eerste de beste dame omvatte, begon hij weer te dansen.
Niemand als zij zelf begreep haar toestand, niemand wist, dat zij eerst gisteren een man, die zij wellicht beminde, had afgewezen en daarom had afgewezen, omdat zij aan een anderen geloofde. Gravin Nordston zocht Korszunsky op, met wien zij zelf anders den cotillon zou gedanst hebben, en beval hem Kitty te engageeren.
Nauwelijks had zij de zaal betreden, of zij werd voor een wals geëngageerd en wel door den besten cavalier, den eersten der balhierarchie, den beroemden directeur en ceremoniemeester, Gregor Korszunsky, een schoon en deftig gehuwd man.
Een vluchtige, echt vrouwelijke blik gleed over Kitty's toilet en een nauwelijks merkbare, voor deze echter goed verstaanbare beweging met het hoofd gaf de goedkeuring over haar schoonheid en toilet te kennen. "Gij komt reeds als dansend de zaal binnen!" sprak zij. "Dit is een mijner getrouwste helpsters," sprak Korszunsky, terwijl hij zich voor Anna, die hij nog niet gegroet had, boog.
Korszunsky en Kitty dansten als eerste paar en tot haar geluk behoefde zij niet veel te spreken, want Korszunsky had genoeg te loopen en te ordenen; Wronsky en Anna zaten bijna tegenover hen. Zij zag hen van verre en zag hen als zij in den dans haar meer nabij kwamen, en hoe meer malen zij hen zag, des te meer werd zij overtuigd, dat haar ongeluk was voltooid.
Kitty had hem sinds den bewusten avond, dat zij Lewin had afgewezen, niet meer gezien. Met haar scherpen blik herkende zij hem dadelijk en bemerkte zelfs, dat hij haar aanzag. "Nog een toer? U zijt toch niet vermoeid?" vroeg Korszunsky buiten adem. "Neen, ik dank u." "Waarheen zal ik u dan geleiden?" "Ik geloof, dat mevrouw Karenina hier is. Wees zoo goed mij bij haar te brengen."
Woord Van De Dag