Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juli 2025
En dit roerende oogenblik waast daar in een warm kleurenspel op, want de kleuren wazen door elkaâr: een zachte regenboog van rood, blauw, geel en wit, waarin de zuivere ommelijnen der figuren zich uit-graveeren met de altijd herkenbare ietwat spitse teederheid fijne neuzen, ernstig gesloten mondjes, lange kinnen van Botticelli.
De jonghelinc: O edel wijf, dies moetic mi Ewelijc van u beloven; Maer nemmermeer en willic hoven Met eneghen wive die nu leeft Ofte die de werelt binnen heeft, Ic en sal tierst, bi Tervogan, Den vader kinnen, die mi wan, Ende oec die moeder, die mi droech. O roede mont, ic hebbe ghenoech Hier ghelet ic wille gaen varen.
Wi mochen mallec anderen ons verdriet Claghen, want ghi sijt ghevaen; Ende groet verdriet es mi ghedaen; Want ic te vondelinghe was gheleit, Ende desen bant in gherechter waerheit Daer so lach ic in ghewonden, Lieve vrouwe, doen ic was vonden, Ende voeren aldus openbaer. Op aventuere, of iement waer, Die mi kinnen mochte daer an.
Maar het gezicht! Ik heb nooit zoo'n groot gezicht gezien met zijn twee reuzenwangen, een waterval van kinnen, een knevel en een puntbaard en alles vrij regelmatig, met kleine boosaardige oogjes in die vetmassa. De kleur was niet rose, ook niet rood, maar paars. Die kolossus had tot vrouw een oud, in 't zwart gekleed mensch, met een zwart doekje om het hoofd en een mager lijfje.
De pastijtjes werden binnengedragen. Een uitwaseming was over de tafel, als bij felle koû 's winters in een dicht rijtuig, dat vol is. Een soeplucht steeg naar de zoldering. De heeren veegden hun snorren en kinnen schoon, zwaayend en duwend met de servetten.
Colosseros, zit hij bij Nilus soms? Weet ik het? Heb jij dan niet bij Nilus ge-avondmaald? Ik gá avondmalen.... Bij Fabulla? Ja, bij Fabulla.... Colosseros hield nog steeds een vuist om ieders nek. Hij liet ze nu los, lachte om ze, goedmoediglijk, streelde ze om de kinnen ten teeken, dat hij ze vergaf: iedereen mòcht ze wel, al waren ze èchte bengels.
Dan meiden met leelijke gezichten, helder gewasschen. Enkele met kornetten onder hun hoeden, die de meesten met bruine of zwarte banden onder hun kinnen hadden gestrikt. Andere hadden verouderde dameshoeden op, met veren en pluimen en linten in donkere kleuren. Maar vooral had Marie schik in de oogen van het kind op haar schoot. Zoo groot, zoo bruin, zoo zuiver vond zij ze, en zoo verstandig al.
Eerst naar de garderobe om zijn hoed en overjas af te geven. Die was achterin de marmeren vestibule; 't was daar ook al kil, kelder-kil; de gekuitbroekte kelners, dikke bejaarde mannen, en de dienstmeisjes van mevrouw, opgeprikt, in 'r Zondagsche japonnen en witte garen handschoenen, en gestreken mutsen met stijve witte strikken onder de kinnen, deden strak-deftig en fluisterend hun werk.
Men zag ook eenigen van den minderen Normandischen adel, die men aan hun geschoren kinnen en korte mantels onderscheiden kon, en niet minder daardoor, dat ze altijd bij elkander bleven en de geheele plechtigheid met groote minachting aanschouwden, zelfs terwijl ze zich verwaardigden van al het goede gebruik te maken, dat zoo mild werd opgedischt.
Hij keek niet naar den kant van de twee meisjes noch naar den anderen kant, maar recht vooruit. Hij floot. En de meisjes legden den terugweg langs de kramen af, niet giegelend, gelijk op den heenweg, doch met stijf-booze gezichten. Bovendien klemden zij de lippen saam; tevens trokken zij de kinnen in.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek