Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
»Zoek Soun op en breng hem hier!" zeide Kin-Fo tot den hofmeester, die iedereen in 't werk stelde om den niettevinden bediende te zoeken. Wang en Kin-Fo bleven alleen. »Ons verstand zegt ons," sprak de philosoof, »dat een reiziger, te huis teruggekeerd, eenige rust moet nemen." »Laat ons dan verstandig zijn!" was het eenvoudig antwoord van den leerling van Wang.
Thans kwam hij tot haar terug om haar gelukkig te doen zijn. Lé-ou kon, toen zij den dood van den philosoof vernam, hare tranen niet weerhouden. Zij kende hem, zij beminde hem, hij was de eerste vertrouwde geweest van haar liefde voor Kin-Fo. »Arme Wang!" zeide zij. »Hij zal bij ons huwelijk ontbreken."
Als Wang er niet te vinden was, zou Kin-Fo zijne omzwervingen door het Hemelsche Rijk voortzetten tot den dag waarop de overeenkomst afgeloopen was en hij niets meer van zijn ouden leermeester en vriend zou te vreezen hebben.
»En nu zult gij in een verstandig man veranderen!" antwoordde hem de philosoof. »Ik zal er naar trachten," zei Kin-Fo, »en in de eerste plaats beginnen met orde op mijn zaken te stellen. Ik heb de wereld doorgezworven om een stuk papier te zoeken dat de oorzaak is geweest van al mijn wederwaardigheden en dat ik terug wil hebben.
Kin-Fo stond op, deed eenige stappen door zijn kamer en greep de spreekbuis, die hem in staat stelde zich met Wang te onderhouden zonder zich te vermoeien. Hij bracht zelfs het uiteinde aan zijn mond, om het waarschuwende fluitje te doen hooren, maar toen bedacht hij zich, liet de buis vallen en strekte zich opnieuw op zijn divan uit.
Telkens echter kwam hij levend, springlevend weder thuis, zonder dat hij zelfs bespeurd had dat de onafscheidelijke Craig en Fry hem op den voet gevolgd hadden, gereed om hem te hulp te komen als dit noodig mocht zijn. Als het zoo voortging zou Kin-Fo ten slotte aan dit nieuwe bestaan volkomen gewennen en zou hij zich weldra weder evenzeer vervelen als vroeger.
Kin-Fo zag van zijn kant het uur waarop hij aan land zou stappen niet zonder ongeduld te gemoet en de zeezieke Soun smachtte er naar als een gevangene naar de verlossing uit zijn kerker.
Dit gedeelte der lading was nu van het Amerikaansche naar het Chineesche schip overgebracht en op den ochtend van dezen dag, 27 Juni, zou het laatstgemelde vaartuig naar de haven van Fou-Ning onder zeil gaan. Kin-Fo en zijne metgezellen zouden eveneens op dit schip den overtocht doen.
Na aan de jonge weduwe zijn huis te Shang-Haï vermaakt te hebben en aan Wang een portret van den keizer Taï-ping, dat de wijsgeer altijd met bijzondere voorliefde beschouwd had, alles natuurlijk buiten de kapitalen op zijn leven bij de maatschappij de Eeuw verzekerd beschreef Kin-Fo nauwkeurig de volgorde en den marsch der personen die aan zijne begrafenis zouden deelnemen.
»De gevaren te land en ter zee, binnen en buiten de grenzen van het Hemelsche Rijk?" »Ja." »De gevaren bij rechterlijke veroordeeling?" »Ja." »De gevaren bij tweegevecht?" »Ja." »De gevaren in militairen dienst?" »Ja." »Dan zal het bedrag vrij hoog zijn." »Ik zal betalen wat vereischt wordt." »Goed." »Maar," voegde Kin-Fo er bij, »er is nog een ander gevaar, waarvan u niet spreekt."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek