Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
Al meer en meer slonk de zonneschijf, al kleiner en kleiner werd de boog, dien zij aan den hemel beschreef; eindelijk, op den 3den November, zagen zij niet meer dan, voor een korte poos, den bovenrand der zon: toen ging zij onder, om gedurende vele weken niet meer boven de kimmen te rijzen.
Boomtoppen drinken Het zilv'ren licht, Beneden zinken Schaduwen dicht. Maar midden in de Betoovering, Waar beuk en linde Te droome' aanving Dalen drie zware Klokslagen neer; De kimmen klaren... De dag keert weer... Kille regen ruizelt stille Over 't bleekend zomer-loover, Morgen drijft de zomer over, Daar het najaar nader toog.
Van alles werd er gegeten en gedronken; menigeen was blijde de maag te kunnen vullen met wat maar eenigszins eetbaar was. Aan kieskeurigheid viel niet te denken. Het was avond geworden, het sloeg zeven uur. De maan rees statig boven de kimmen. Zij was er prompt op haar tijd. Millioenen jubelkreten begroetten haar. Daar verschenen de drie koene reizigers.
Hij zou 't dorp niet weer verlaten nu, daar hij als onderwijzer was benoemd in de school, die zijn vader zoo vele jaren had bestierd. Hij werd zijn opvolger. Hary zag nieuwe kimmen rijzen. Vader Jansen was blij. Hary Gerards was een belofte in zijn oog. "Die kan nog een boel goed doen in de gemeente, meende hij. Het gaat nog eerst erg worden hier!"
Het verjaarfeest. Twee dagen later vierde de gravin haren geboortedag. De zon verrees dien dag heerlijk aan de kimmen; het geheele luchtruim was helder en onbewolkt. De jonge graaf bezocht ongemerkt de hermitage en hoor! daar sloeg de nachtegaal. Gedurende den geheelen dag kwamen vrienden en bekenden de gravin gelukwenschen.
De stilte was plotseling en onmerkbaar over de aarde gekomen, de maan onder de kimmen gedaald. Roerloos hing het afgematte loover, zwijgende duisternis vervulde het bosch. Daar kwamen de vragen in snelle, spookachtige opvolging in Johannes' hoofd terug en dreven het nog zoo jonge vertrouwen voor zich uit. Waarom waren de menschen zoo? Waarom moest hij hen verlaten? hun liefde verliezen?
Omstreeks middernacht brengen de treinen de duizenden wandelaars weder naar de gloeiend heete stad terug, waar zij vergeefs zullen beproeven eenige uren te slapen, eer op nieuw de brandende, alles verschroeiende zon boven de kimmen verrijst. De atheensche maatschappij splitst zich in drie onderscheidene groepen, die weinig met elkander in aanraking komen.
Aan den anderen kant van de rivier waren de kimmen niet te zien en het water was zoo breed als een zee.... O zie! zeide Gwinebant en hij seinde zich vol vromen huiver. Ik zie! Ik zie! zeide Lancelot en ook hij bekruiste zich. De beide ridderen hielden de paarden in. Zij zagen ademloos toe. Over de zee-breede rivier vlogen tal van zwarte vogelen.
"God! wat zijt Gij groot en wat is Uwe schepping schoon!" riep de graaf in verrukking uit, terwijl hij aan den oostelijken gezichteinder de zon uit de kimmen zag verrijzen. "Ja, groot en goedertieren waart Gij, o God! toen op uw machtig woord: "Daar zij licht!" de prachtige hemelbol voor het eerst haar glans over dit aardrijk verspreidde.
Het denkbeeld van zich te gaan inschepen voor een grootschen tocht als een bloot werktuig van een vorst, een huurling, streed met zijn trotschen aard. Isabella, verdrietig over zijn weigering, zag van Columbus en zijne eischen af. Dit was het droevigste uur in het leven van den grooten ontdekker. Geen ster, als voorbode van een mogelijken dageraad, vertoonde zich aan de kimmen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek