Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij bloosde, en boog het hoofd, maar keek hem toch weer aan, en hij vond, dat zij al mooier en mooier werd. Had je dan gedacht, dat Eleonore de brieven schreef? Ja.... nee.... dat heb ik nooit in ernst gedacht. Misschien, als 'k me precies rekenschap had gegeven van alles, zou 'k zelf wel hebben ingezien, dat zij toch niet was, zooals ik verlangde.
Plotseling riep een stem: »Keer om, keer om, gij jonge bruid, Gij zijt hier in een roovershuis!« Het meisje keek om; de stem kwam van een vogel, in een kooi aan den muur; en hij riep weer: »Keer om, keer om, gij jonge bruid, Gij zijt hier in een roovershuis!« Maar de schoone bruid ging verder, van de eene kamer in de andere, door het heele huis; alles was leeg, geen menschenziel was er te vinden.
Wat drommel, nu is het voldoende, vond hij, en richtte zich krachtig op.... met moeite bedwong hij een hartelijk: oef! Juffrouw de Bruin lag nu voor hem geknield; zij keek naar hem op, met zwemmende oogen, en hij kreeg lust, haar beschermend toe te knikken, en te vragen als aan een kind: Ben je nu blij, ja? Maar juffrouw de Bruin was niet alleen hartstochtelijk, zij was ook practisch.
Grootmama en Frits waren vol lof over het fraaie baltoiletje van Cécile en Frits plaagde zijn nichtje met haar zwak voor mooie kleeren. Naar Elsje keek de oude dame met een vriendelijke tinteling in hare oogen, alsof het haar goed deed in het eenvoudige kindergezichtje te zien, dat gloeide van koortsachtige spanning.
"Heeft de freule niet om het theeblad gescheld?" vroeg hij. "Is het al zeven uur, Frits?" "Kwartier er over, Freule, en de Generaal is wakker...." "Goed, breng dan het theewater binnen!" Francis keek mij aan met een bitteren lach en beet zich op de lippen over de teleurstelling, dat zij voor 't oogenblik hare ergernis moest inhouden.
Hij keek verlegen en bedrukt, terwijl hij antwoordde, dat hij bij kennissen had gelogeerd in de buurt van Plymouth. "Ben je nog voor kort in Sussex geweest?" vroeg Elinor. "Een maand geleden ongeveer was ik nog te Norland." "En hoe ziet ons dierbaar Norland er wel uit?" riep Marianne.
"En ik dacht, dat jij van hem hield, Bets, en ik ging weg, omdat ik hem niet kon liefhebben!" riep Jo, blij, dat zij de geheele waarheid eens kon uitspreken. Betsy keek zoo verbaasd bij dat denkbeeld, dat Jo in weerwil van haar verdriet moest glimlachen en er zachtjes bijvoegde: "Dat was dus niet zoo, lieveling?
Op wachtgeld gesteld, tot nader bericht, zuchtte een ambtenaar en met een landerig gezicht keek hij naar zijn vrouw en kinderen, die nu maar te kooi zouden gaan. Half pay, bromde hij binnensmonds en misschien een maand of wat in 'n hotel zitten, dat 's een koopje!
En den volgenden morgen vertelde hij, dat hij met invloedrijke personen op Batavia zou spreken, om zoo mogelijk 't volgende jaar nog eene tentoonstelling van Inlandschen arbeid aldaar te houden. "U moet veel inzenden, van alles wat wij bij u gezien hebben." O, Stella, ik kon niets, niets zeggen, ik keek hem en haar maar aan, met tranen in de oogen.
"Mijnheer Aronnax," zeide Nemo bedaard, "men komt het luik van de Nautilus zoo maar niet binnen, al staat het open." Ik keek hem eens aan. "Begrijpt gij mij niet?" vroeg hij. "Geenszins." "Welnu, kom dan mede en zie."
Woord Van De Dag