Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 mei 2025
Toen begonnen alle vier de ouden met den kop te knikken. "'t Is een groot ongeluk, hulp van de menschen te moeten vragen, maar we weten geen anderen raad." Kort daarna was Karr op weg naar huis. Terwijl hij haastig voortliep, diep bekommerd over alles, wat hij gezien en gehoord had, kwam hem een groote, zwarte slang te gemoet. "Welkom in 't bosch," siste de slang.
Karr hoorde toen hoe een lijster, die in een dennetop zat, begon te roepen: "Daar komt Grauwvel aan, die het bosch heeft vernield." Karr meende, dat hij het niet goed gehoord had, maar een oogenblik later kwam een haas aanrennen over het pad. Toen de haas hen zag, bleef hij stil staan, klapte met de ooren, en riep: "Daar komt Grauwvel aan, die het bosch heeft vernield!"
"Karr heeft al jaren lang geen ongeoorloofde jacht gehouden," zei hij. Hij liep het bosch in om te zien, wat voor een hond daar blafte, en de ijzerfabrikant volgde hem. Zij volgden het blaffen, tot waar het bosch het dichtste was. Maar toen ze daar gekomen waren, hield het op.
"Het schijnt, dat het een eland is, en nu wilden we je vragen, of je weet, wie dat wezen kan." "Neen," zei Grauwvel, "ik heb nooit over een eland hooren spreken, die een onschadelijk dier heeft gedood." Grauwvel nam afscheid van de oude elanden, en ging met Karr verder. Hij werd al stiller, en liep met gebogen kop. Zij kwamen voorbij Krule, de adder, die daar in zijn hol lag.
ALPHONSE KARR heeft 'n gelyksoortige waarheid aangeroerd in z'n uitspraak: «hoe ge ook de zaak keert, wendt, draait, wyzigt, regelt, vormt, of vervormt il y a toujours un monsieur en habit noir qui décide.» Zóó is het! Men moet altyd terecht komen by 'n individu, al zy 't dan dat de zoodanige met meer of min recht verondersteld wordt optetreden in naam van velen.
Nu zou Grauwvel wel een oneindig langen tijd moeten wegblijven, want die slang zou wel nooit sterven. Maar juist toen Karr het bedroefdste was, viel hem een gedachte in, die hem een beetje troostte. "De slang hoeft waarschijnlijk zoo oud niet te worden," dacht hij. "Hij zal wel niet altijd veilig onder een boomwortel liggen.
"Ja, jij ook niet," antwoordde Karr, en liep verder. Karr vond Grauwvel; maar de eland was zóó somber gestemd, dat hij nauwlijks groette. Hij begon dadelijk over het bosch te praten. "Ik weet niet, wat ik er niet voor geven zou, als die ellende ophield," zei hij. "Dan zal ik je toch vertellen, dat je het bosch redden kunt," zei Karr, en bracht nu de boodschap van de slang over.
"Jij hebt me geleerd, dat de elanden één zijn met het bosch," zei Grauwvel, en met die woorden ging hij van Karr weg. Karr ging naar huis, maar dit gesprek had hem onrustig gemaakt, en al den volgenden dag ging hij opnieuw het bosch in, om den eland te ontmoeten. Toen was Grauwvel nergens te vinden, en de hond zocht ook niet lang naar hem.
"Karr, Karr," hoorde hij roepen, en 't was de stem van Grauwvel, maar met een klank, dien de hond er nooit in had gehoord. "Ik kom, ik kom! Waar ben je?" antwoordde de hond. "Karr, Karr, zie je niet, hoe alles valt, alles valt?" vroeg Grauwvel. Karr zag toen, dat er onophoudelijk dennenaalden vielen, als een lichte regen.
Karr hield hem gezelschap zoo vaak hij kon; nu niet meer uit medelijden, maar omdat er tusschen hen een groote vriendschap was ontstaan. De eland was altijd treurig, en scheen traag en weinig ondernemend te zijn, maar Karr verstond de kunst hem blij te maken en aan het spelen te krijgen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek